คุณหนูใหญ่ท่านจะร้ายเกินไปแล้ว

ชาติก่อนนางเป็นดั่งดอกบัวขาวแสนอ่อนหวาน แต่สิ่งที่ได้รับกลับทำร้ายจนต้องตายอย่างอดสู!
สวรรค์ให้โอกาสได้ย้อนคืนกลับมาอีกครั้ง จากนี้ใครร้ายมานางจะร้ายยิ่งกว่าร้อยเท่าพันทวี!
...
ริมฝีปากอุ่นสัมผัสริมฝีปากนางอย่างร้อนแรง ลิ้นร้ายแทรกเข้าในโพรงปากชิมความหวานหอม
'อ่าห์ เร่าร้อนเกินไปแล้ว' ซีอวิ๋นคิดพลางจุมพิตตอบกลับอย่างเย้ายวน
เขาถอดเสื้อคลุมของนางออกเผยให้เห็นเนินเนื้อหน้าอกเนียนขาวดุจหิมะแรก
มือหนายังคงสำรวจลูบไล้ไปทั่วกายสาวสร้างความรู้สึกวูบไหวที่ท้องน้อย
'หึ! หานอี้ซวนหนอ หานอี้ซวน ทำเป็นไม่สนใจ สุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่ความงดงามของนางสินะ'
ซีอวิ๋นนึกกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
...
"มิใช่ว่าเจ้าจะเผาจวนของข้าหรอกนะ"
ชายหนุ่มเอ่ยเย้า ซีอวิ๋นเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มพลางย่นจมูกใส่
"ท่านก็พูดเกินไป นี่ลองชิมดูสิข้าทำเองเลยนะ"
หานอี้ซวนมองอาหารสีกระดำกระด่างในจานแล้วทอดถอนใจ
"นี่เจ้าคิดจะวางยาพิษข้าหรือ"
"เปล่าเสียหน่อย"
มือบางเอื้อมไปหยิบขนมกุ้ยฮวาป้อนเข้าปากชายหนุ่มคำโต
"อร่อยหรือไม่เจ้าคะ ท่านพี่" นางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
หานอี้ซวนที่มีขนมรสชาติประหลาดอยู่เต็มปากได้แต่ถลึงตามองหญิงสาวอย่างอาฆาตแค้น
เขาค่อยๆกลืนขนมลงไปอย่างฝืดคอ..
...
ฝากนิยายย้อนกลับมาแก้ไขชะตา ปมไม่เยอะ
และยังคงความ feel good ตามแบบฉบับของชินอ้ายไว้ด้วยนะคะ ^-^