หนี้แค้นซ่อนเงารัก

"พี่ครับ ผมควรทำยังไงดี เธอหลอกผม เธอไม่เคยรักผมเลย"

ภากรรับรู้ถึงความเสียใจของน้องชายสุดที่รักของตัวเองผ่านจากเสียงร้องไห้คร่ำครวญ

"ใจเย็นสิณัฐ แกอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ เชื่อพี่นะ"

ภากรพยายามพูดปลอบโยนณัฐกฤต น้องชายหัวแก้วหัวแหวนของเขา ทุกอย่างบนโลกใบนี้เขาสามารถหาให้น้องชายของเขาได้ ขอเพียงแค่มันเป็นสิ่งที่ณัฐกฤตอยากได้

"ผมไม่ได้เข้าใจผิดครับและผมก็ไม่ได้คิดไปเองฝ่ายเดียว"

"เอาไว้รอพี่กลับไปแล้วพี่จะจัดการเรื่องนี้ให้ ตอนนี้ตั้งสติก่อนเชื่อพี่ แค่ผู้หญิงคนเดียว กลับบ้านนะ เรียกรถแท็กซี่ห้ามขับรถเองเด็ดขาดเข้าใจที่พี่พูดใช่ไหม?"

"ครับพี่ พี่ต้องรีบกลับมาจัดการให้ผมนะครับ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ"

ภากรเปิดรูปลิตายิ้มหวานขึ้นมาดู เธอคือคนที่น้องชายของเขามีความสุข และก็ทำให้น้องชายของเขาเสียใจมากที่สุด

"รอฉันกลับไปก่อน เราจะได้เห็นดีกัน ผู้หญิงหน้าเงิน"

22.00น.


ครืนครืน

เสียงโทรศัพท์สุดหรูราคาครึ่งแสนของภากรดังขึ้น ท่ามกลางความคิดมากและสิ่งที่ก่อกวนจิตใจของเขา ตั้งแต่วางสายน้องชายเขาก็ไม่เป็นอันทำอะไรขบคิดเรื่องผู้หญิงคนนั้น สิ่งที่เขาเป็นห่วงที่สุดคือณัฐกฤต เขารู้จักน้องชายดีว่าเป็นคนยังไงตั้งแต่เกิดมาเขาก็ได้ในสิ่งที่เขาต้องการและผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ณัฐกฤตรัก ซึ่งน้องชายเขาไม่เคยรักใครมากขนาดนี้มาก่อน เขากลัวว่าน้องชายจะทำอะไรสิ้นคิดเข้าสักวัน

"ครับคุณป้า"

"ตากร ฮือ อือ คือ ว่า"

"คุณป้ามีอะไรครับ ค่อยๆ พูดใจเย็นๆ ครับ"

"เจ้าณัฐ เจ้าณัฐรถคว่ำ ตอนนี้อาการสาหัสมากเป็นตายเท่ากัน!"

"คุณป้าว่าอะไรนะครับ?"

"เจ้าณัฐ เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำตากร"

"ผมไม่เชื่อครับ เมื่อครู่ผมยังคุยกับเจ้าณัฐอยู่เลยครับ คุณป้าอย่าล้อเล่นสิครับ"

"ตากร ป้า ป้าขอโทษที่ดูแลเจ้าณัฐไม่ดี ป้าขอโทษ"

ความเสียใจและความรู้สึกผิดเข้าถาโถมเขาเสียใจที่ดูแลน้องชายเพียงคนเดียวไม่ได้ ทั้งที่มีกันแค่สองพี่น้อง

"พี่ขอโทษเจ้าณัฐ พี่มันไม่ดีเอง ดูแลแกไม่ได้"

เขาดูรูปผู้หญิงคนที่ทำให้น้องชายเขาเจ็บปางตาย พร้อมเหยียดยิ้มอย่างชั่วร้าย

"ลิตาต้องชดใช้ น้องฉันเจ็บเท่าไหร่เธอจะต้องเจ็บมากกว่า ฉันไม่ให้เธอตายง่ายๆ หรอก เธอจะต้องอยู่เหมือนตายทั้งเป็นสนุกกว่าเป็นไหนๆ"

หลายวันต่อมา

[โรงพยาบาล]

{ห้องพักฟื้นผู้ป่วย}

"ผู้หญิงไร้ยางอาย อย่างเธอยังหน้าด้านโผล่มาเยี่ยมน้องชายฉันอีกหรือ"

ใคร? ใครคือผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นกัน คนที่เขากล่าวหา ไม่ทันที่เธอจะได้เอ่ยปากโต้แย้งอะไร ร่างเล็กก็โดนชายแปลกหน้าดึงตัวเข้าไปประชิด


"นี่คุณปล่อยนะ คุณเป็นใครปล่อยลิตานะ"

"ฉันนะหรือเป็นใคร ก็เป็นพี่ชายผัวเธอไงลิตา อีกไม่นานก็คงเป็นผัวเธออีกคน"

"คุณคือ ภากร พี่ชายของรุ่นพี่"

"ใช่ แต่อีกหน่อยฉันคงได้สถานะใหม่"

"นี่คุณจะบ้าหรอ ฉันไม่เคยเป็นเมียใครอย่า มา กล่าวหาฉันนะ"

"หน้าด้านไร้ยางอาย อย่าบอกนะว่าเธอกับเจ้าณัฐ ยังไม่มีอะไรกัน ฉันไม่เชื่อ ทุกอย่างเจ้าณัฐเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว ว่าวันนั้นเธอจงใจอ่อยมัน"

ลิตาถึงกลับพูดไม่ออก เธอพอจะรู้เรื่องของพี่พิชชากับรุ่นพี่ณัฐกฤตดีแต่เธอไม่คิดว่ารุ่นพี่จะเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้คนอื่นฟัง

รุ่นพี่เป็นผู้ชายที่แย่ที่สุดเห็นแก่ตัว และหน้าตัวเมีย แย่ที่สุดไหนสัญญากันแล้ว ว่ารอให้พี่พิชชาเรียนจบก่อน

ถ้าเรื่องมันเลยเถิดมาแบบนี้เธอต้องหาทางออกให้พี่พิชชา ไหนๆ ก็เข้าใจแบบนี้ไปแล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลยก็แล้วกัน

"อ๋อ ถ้าเป็นเรื่องนั้นฉันไม่แคร์ค่ะ ก็แค่ครั้งเดียวเสร็จแล้วต่างคนต่างแยกย้าย ไม่เห็นต้องเก็บมาใส่ใจ หรือคุณจะบอกว่าคุณไม่เคยมีone night Stand ฉันไม่เชื่อ"

"ลิตาจะมีอะไรกับใครก็มีไปแต่เธอดันมีกับน้องชายฉัน แล้วน้องฉันก็รักเธอมาก เธอหลอกเขาทำไม?"

"ฉันไม่เคยหลอกรุ่นพี่ คุณอย่ามาใส่ร้าย ฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายรุ่นพี่