สัมภาระหัวใจ

ความรัก คือการแย่งชิงจนกลายเป็นความเห็นแก่ตัวที่คิดหวังว่าอยากจะได้มาครอบครองเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ โดยไม่สนใจว่าใครจะเสียใจมากน้อยแค่ไหน
ชัฏ หนุ่มหล่อ โสดขวัญใจของสาวๆ เป็นผู้ที่รักความสงบไม่ชอบความวุ่นวาย เลยผันตัวมาทำไร่สวนดอกไม้ที่ต่างจังหวัด และเขาก็รักครอบครัวมากกว่าสิ่งใด จนกระทั่ง พัดชาวี น้องสาวตัวดีนำพาเอาปัญหาชวนน่าปวดหัวมาให้ เลยทำให้เขาพบกับเธอ พุดชมพู หญิงสาวพราวเสน่ห์ สวย เก่ง มีหนุ่มๆมาติดพันอยู่ตลอด
เพราะความรักน้องทำให้เขาต้องทำอะไรบางอย่างกับเธอ จากที่ไม่รู้จักกันแปรเปลี่ยนเป็นความใกล้ชิด จนบางทีก็เผลอแอบคิดว่าเธอนั้นคือส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาไปแล้ว

อย่าดื้อกับผมให้มากนัก ถ้ายังไม่ฟังกันรับรองคราวหน้าผมเอาจริงแน่!
"คุณ! คุณข่มขืนฉันใช่มั๊ยห๊ะ! กรี๊ดดดด!!! ตายซะเถอะ!" เธอกรีดร้องสุดเสียงพร้อมกับหยิบคว้าอะไรติดมือได้ก็ขว้างปาใส่เขาไม่หยุด
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ! บอกให้หยุดไงเล่า ถ้าไม่หยุดผมจะปล้ำคุณจริงๆ" นั่นไง! เขาปล้ำเธอแล้วจริงๆด้วย

หนูเป็นเมียของลูกชายฉันจริงรึเปล่า" เจอคำถามนี้คนที่ถูกถามถึงกับไปไม่เป็น
"เอ่อ ไม่ใช่ค่ะ"
"ไม่ใช่ได้ไง เมื่อเช้าเรายังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่เลย คุณได้ผมแล้วนะที่รัก คิดจะฟันแล้วทิ้งผมใช่มั๊ย ผมไม่ยอมหรอก" ชัฏโวยวายเสียงดัง

ฉันไม่เชื่อคุณอีกแล้ว เอาเป็นว่าฉันจะไม่โกรธอะไรคุณก็ได้ ที่ผ่านมาฉันเจอแต่คนใจร้าย จะเพิ่มคุณไปอีกสักคนมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ขอให้เราจบกันเพียงเท่านี้ ผ่านจากวันนี้ไปเราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก" เธอพูดเองเออเองพร้อมเสร็จ
"คุณพูดง่ายดีเนอะ อย่าลืมนะว่าคุณได้ผมแล้ว คิดจะกินผมฟรีๆ แล้วทิ้งผมไป มันไม่ใช่มั้งที่รัก" ห๊ะ! เดี๋ยวนะ เธอรึเปล่าที่ต้องเป็นฝ่ายโวยวายแต่นี่อะไร เขาเสียหายตรงไหนมิทราบ