พรหมล้อมกัณฑ์

พรหมลิขิตร้อยรัดเรื่องราวชีวิต ให้หัวใจแต่ละดวงได้ค้นหา
สาระแห่งตัวตนจนเจอ ครั้นพอได้ประสบพบรัก
และกว่าจะได้สัมผัสรับรัก กัณฑ์รักก็หักเหจนอลวนอลเวง
จากสถานะเจ้าหนี้หนุ่มปากเกรียนสุดติสต์ใจอารี
กลายเป็นเจ้าของหัวใจหญิงสาวผู้ขาดแคลนรัก
เขาและเธอถูกพรหมโอบล้อมต้อนจน จนมุม
ภารกิจสืบลับสืบรัก จึงบังเกิดขึ้น
จากเจ้าหนี้-ลูกหนี้ คู่ขบคู่กัด เลื่อนขั้นเป็นแฟนกำมะลอ
จากแฟนกำมะลอ กลายเป็นคู่รักแสนกระเส่าหวานชื่น
สุดท้ายกลายเป็นกิ่งทองใบหยก แสนดูดดื่มเร่าร้อนปานกลืน
*********
"ผมบอกเมื่อไหร่ว่าอยากได้ตัวคุณ? ผมไม่ได้อดอยากจนหน้ามืดตามัวขนาดจะคว้าใครมานอนกก โดยไม่พิจารณาเกรดเอบีซีเสียก่อนหรอกนะ" ไม่สนว่าคำพูดนั้นจะพังความรู้สึกคนฟังหรือเปล่า ก็เขาอยากจะสั่งสอนเจ้าหล่อนให้เข็ดขยาดไปชั่วชีวิตจริงๆ
หือพ่อคนตาถึง พ่อคนช่างเลือก
"ก็ฉันจำได้ ครั้งแรกคุณเคยพูด แต่ตอนนั้นฉันไม่"
"ตอนนี้ยอมว่างั้น?"
*********
"คุณเดินดี ๆ ก็ได้ค่ะ ฉันเดินไม่ถนัด" ทำไมนพฤทธิ์ต้องมาเดินโอบเสียแน่น แถมเวลาเธอเดินก็ไม่เป็นตัวของตัวเอง
แม้จะปรายตาดูรอบ ๆ แล้วว่าไม่มีใครสนใจเท่าไร แต่ในใจก็ยังกระดากอย่างไรแปลก ๆ เพราะไม่เคยให้เพศบุรุษเต็มร้อยคนไหนได้รับสิทธิ์เดินโอบชิดขนาดนี้มาก่อน อีกใจก็หวั่นกลัวจะเป็นจุดเด่นเรียกร้องสายตาผู้คนในที่สาธารณะ
"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวใครพลั้งเผลอเดินมาชนมาเฉี่ยวจนคุณกระเด็นหายไปโดยที่ผมไม่รู้ แล้วคุณหลงทางขึ้นมาทำไงล่ะ?"