สามีฉันคือคุณเพื่อนบ้าน

นิชานาถแค่ปีนข้ามรั้วไปเก็บของแต่กลับถูกเพื่อนบ้านสุดหล่อมองว่าเป็นโจร
จะบ้าหรือไง โจรอะไรจะน่ารักขนาดนี้
หน้าตาดีแต่ตาไม่มีแววเอาซะเลย
จิรายุก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหญิงสาวถึงชอบปีนข้ามรั้วเข้าบ้านเขานัก
แรกๆ เอือมระอา หลังๆ มาชักหวั่นไหว หัวใจมีอาการแปลกๆ
จากเคยเมิน เปลี่ยนเป็นชอบมอง
คอยแอบส่องความน่ารักของหญิงสาว ที่ในสายตาเขามันมีมากขึ้นทุกวัน
จะหันหลังกลับก็ไม่ทัน เพราะมารู้ตัวอีกที ก็อยากเป็นสามีของเพื่อนบ้านคนนี้ไปเสียแล้ว

"คุณนี่นะ ยังไม่แข็งแรงดีด้วยซ้ำ"
"ขี้บ่น ปากก็มีแค่นี้เอง เก็บไว้ทำอย่างอื่นเถอะ"
"คุณจะบอกว่า ให้ฉันเก็บปากไว้กินข้าวใช่ปะ"
"เปล่า เก็บไว้ให้ผมจูบต่างหากล่ะ" ประโยคนี้จิรายุเอียงหน้าไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของนิชานาถ เห็นเวลาที่เธอบ่นแล้วเขารู้สึกอยากปิดปากจิ้มลิ้มนั้นด้วยปากเขาจริงๆ
"คุณพูดอะไรเนี่ย คนเยอะแยะ"
"เยอะแยะแล้วไง มีคุณได้ยินคนเดียวนี่"