เหนื่อยที่จะร้าย เล่ม 2

หลังหย่า ชนัญชิดาก็บินไปเรียนต่อยังอีกซีกโลกหนึ่ง ใครจะคิดว่าพอกลับไทย เธอจะได้กลายเป็นผู้จัดการไร่ส้ม
ของเขา ผู้ชายที่หล่อนเคยมีอะไรด้วยเมื่อห้าปีก่อน
############################################################################
"ทำให้พี่ทานทุกมื้อ ทุกวันด้วยได้ไหมล่ะครับ" ปักใจว่ารักว่าชอบแล้ว ปรมินทร์ก็เหยียบคันเร่งเดินหน้าจีบหญิงสาวอย่างไม่มีพัก หยอดนิดๆ หน่อยๆ ก็เอา ขอแค่ให้เธอหน้าแดงก็ หัวใจเต้นผิดจังหวะ แล้วตกหลุมรักเขาเร็วๆ ก็พอใจแล้ว
นี่เขาขอมากไปหรือเปล่านะ
"งั้นก็จีบให้ติดนะคะ" ชนัญชิดายิ้มมุมปาก นัยน์ตากลมโตมีความดื้อรั้นนิดๆ เธอท้าทายชายหนุ่มอยู่ลึกๆ แม้ตอนนี้หัวใจเธอเอนเอียงไปหาเขาแล้วก็ตาม
"แน่นอน สักวันพี่จะทำให้หนูเปลี่ยนมาใช้นามสกุลพี่ให้ได้" เขาพูดอย่างมั่นใจ และหมายมาดจะทำตามอย่างที่พูดให้เป็นจริง ทำเอาคนฟังถึงกับตาโต
"ขนาดนั้นเชียว" นี่เขาถึงขั้นแบ่งนามสกุลให้เธอใช้เลยหรือนี่ กระแสความจริงใจจากปรมินทร์ส่งผ่านทางแววตาและการกระทำ ส่งผลให้ดวงใจน้อยๆ สั่นคลอนไปทั้งดวง
"ครับ ถ้าไม่ใช่ลูกหว้าพี่ก็ไม่ให้คนอื่นใช้หรอก"
################################################################################

"ร้องเพลงเพราะล้างจานก็เป็น งานบ้านอย่างอื่นก็ทำได้ ครบเครื่องขนาดนี้ไม่คิดจะรับไปดูแลหน่อยหรือครับ" ไหนๆ ก็โดนชมแล้วก็ขายของหน่อย เขาชอบเวลาหล่อนเขิน หน้าแดงระเรื่อ แกล้งตีหน้านิ่ง แต่มือไม้กับไม่นิ่งตาม
ยัยนี่เขินน่ารักดีแฮะ
คนถูกจีบอึ้งไปชั่วขณะ พักหลังนี้เธอถูกเขาขยันหยอดมุก ขยันจีบไม่พักเลยก็ว่าได้
"ครบขนาดนี้บัตรคิวน่าจะยาวนะคะ" พูดไปทั้งๆ ที่รู้ดีว่าเขาไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนอื่น ไม่อย่างนั้นคุณนายปภารัตคงไม่กลุ้มใจขนาดนี้หรอก
"สำหรับลูกหว้าไม่ต้องต่อคิวครับ พี่ยื่นบัตรวีไอพีให้เลย อีกอย่างนอกจากลูกหว้าพี่ก็ไม่ได้มองหาคนอื่นแล้ว นอกเสียจากว่าหนูจะไม่รับรักพี่"
กราบขอโทษนักอ่านที่เล่มสองมาช้านะคะ