เมื่อถึงคราวแก้แค้น

โปรย

ฉีเยว่ฉือถูกจับตัดลิ้นเพื่อไม่ให้พูด ตัดมือและเท้าเพื่อป้องกันการหลบหนี พวกสารเลวตระกูลเทียนขึงร่างกายที่ไร้ทางสู้ไว้ในกระโจม แต่ละวันต้องรองรับความป่าเถื่อนและเป็นรางวัลยามเมามายของทหารชั้นเลวอย่างน่าอดสู
แม้ไม่สามารถรู้วันเวลาที่ผ่านไปได้ แต่ดวงตาเรียวเล็กยังคงจ้องมองแสงอาทิตย์ที่ลอดเข้ามาและหายไป แม้ต้องการความตายมากขนาดไหนแต่พวกมันก็ยังดูแลร่างกายนี้อย่างดีเพื่อให้พระชายาเอกลิ้มรสความทรมานตามที่องค์รัชทายาทของพวกเขาต้องการ
ช่างบังเอิญเหลือเกินที่กระโจมตั้งอยู่ริมขอบของค่ายทหารชั้นเลว เหมาะแก่การหลบซ่อนสำหรับใครบางคน

เจ้า! ชายหนุ่มในชุดดำก้าวเข้ามาในกระโจมยามค่ำคืนอย่างเงียบเชียบ

เจ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปหรือไม่

ใบหน้าของข้าเคลื่อนไหวช้าๆ เพื่อตอบคำถามข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
น่าแปลกใจที่ข้าเห็นมือหนาสั่นเทาเล็กน้อยก่อนที่จะทำตามคำร้องขอของข้า เมื่อดาบเล่มยาวเงื้อสูงขึ้น แสงจันทร์ที่ลอดเข้ามาเผยให้เห็นใบหน้าของบุรุษทำให้ข้ารู้แล้วว่าคนผู้นี้เป็นใคร

ขอบคุณท่าน...


**แนะนำซื้อผ่านหน้า Web นะคะ