องค์หญิงเก้า เล่ม 2 (จบ)

สวรรค์ให้โอกาศนางจะไม่มีวันให้ชะตาชีวิตของตนเองเป็นเหมือนเดิมอีก พระมารดาต้องไม่ตายเพราะถูกพระราชทานผ้าขาว บิดาชั่วช่างเขาเถอะแต่เดี๋ยวนะเหตุใดชาตินี้บิดาของนางถึงได้เปลี่ยนไปเล่า
.............................................
สตรีใบหน้างดงามเป็นเอกมองดูร่างไร้วิญญาณของตนเอง จบสิ้นแล้วความเจ็บปวดที่ได้รับก่อนตาย ไม่รู้ว่าทุกที่เกิดขึ้นเป็นเพราะสวรรค์กำหนดหรือว่าเกิดจากการกระทำของนางเอง
ห้าหนาวมารดาจากไป เด็กคนหนึ่งไร้ที่พึ่งพิงบิดาไม่รักใคร่ สตรีทั้งหลายยื้อแย่งเลี้ยงดูนางเพื่อผลประโยชน์ พอเติบโตมาหน่อยนางก็กลายเป็นหมากของผู้คน ความรักไม่สมหวังถูกหลอกลวงและโดนหักหลัง
สุดท้ายถูกส่งไปต่างแคว้น การไปอยู่ต่างแคว้นใช่ว่าจะสุขสบาย เมื่อไม่ใช่ที่รักของผู้คนพวกเขาไหนเลยจะสนใจเพราะไร้ประโยชน์ การทำตัวร้ายกาจและดิ้นรนเอาตัวรอดของนางมันผิดนักหรืออย่างไร
เฉาชิวเฟินมองดูเหตุการณ์ที่ผ่านมาในอดีตของนาง ทุกอย่างหมุนเปลี่ยนเวียนไปตามความรู้สึกนึกคิดของนาง ช่วงเวลาที่นางมีความสุขคือตอนมารดามีชีวิตอยู่
วิญญาณของเฉาชิวเฟินล่องลอยกลับไปยังบ้านเกิด นางไม่แม้แต่อาลัยอาวรณ์ร่างของนางอยู่ในคุกใต้ดินชายแดนของต่างแคว้นเลยสักนิด
ภาพของคนพวกนั้นหัวเราะมีความสุขยิ่งสร้างความเจ็บปวดให้แก่นาง จนถึงตอนนี้พวกเขาก็คงไม่รู้ว่านางทรมานก่อนตายอย่างไร ไม่สิถึงพวกเขารู้พวกเขาก็คงไม่ยืนมือเข้าช่วยนาง อีกอย่างสูญเสียนางดีกว่ายอมให้เกิดสงคราม
เฉาชิวเฟินหลับตาลงนางไม่อยากเห็นอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว แต่ดูเหมือนตอนมีชีวิตอยู่ นางทำกรรมหนักถึงไม่มีใครมารับดวงวิญญาณของนาง
วิญญาณของนางผ่านกาลเวลาจากร้อยเป็นพัน จากพันเป็นหมื่นการใช้ชีวิตของผู้คนเริ่มเปลี่ยนไปตามกาลเวลา วัฒนธรรมเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเปลี่ยน และอะไรอีกหลายอย่างมากมาย
กลุ่มคนที่นางเกลียดชังเวียนว่ายตายเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่นางยังคงไม่ไปไหน เมื่อไหร่นางจะได้เกิดใหม่กับเขาสักที
“องค์หญิงเก้า”
ชิวเฟินหันไปมองตามเสียงเรียก นางเห็นชายชราผมขาวมองมายังนางอยู่ก่อนแล้ว รอมานานกว่าหมื่นปีในที่สุดก็มีคนมารับดวงวิญญาณของนาง
“ อยู่มานานเพียงนี้ท่านยังปล่อยวางไม่ได้อีกหรือ “
เทพแห่งชะตามองชิวเฟินด้วยสายตายากจะคาดเดา ความจริงแล้วมันเป็นความผิดพลาดขอเขา เขาเพียงแค่รอโอกาสแก้ไขความผิดพลาดของตนเองก็เท่านั้น