Like A Pillow ขอบคุณที่กล้าจะกล่อมหวาย

เป็นคนเที่ยวเตร่เรียนดนตรีตามผับตามบาร์จนดึกดื่น แต่แล้วในวันหนึ่งฉัน หวาย ก็เกมจนได้ขณะกำลังจะปีนเข้าหอในตอนตี 4 เป็นเหตุให้ถูกเชิญออกจากที่พักกลางคัน ไม่มีทางไปจึงต้องระหกระเหินหิ้วของกลับบ้าน

มันเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ของการปิดเทอมจะขึ้นเทอมสอง เอาเป็นว่าระหว่างหาหอใหม่ใกล้มหาวิทยาลัยนี้ฉันแค่อยู่ในบ้านเลขที่ 23/5 ของตัวเองไป ไม่ต้องเหล่ตามองหรือเปิดม่านสนใจบ้านข้าง ๆ อย่างบ้านเลขที่ 23/6 ก็พอ

ทำไมน่ะเหรอ? อ๋อ เพราะฉันไม่สะดวกใจจะยุ่งเกี่ยวกับลูกสาวคนเดียวของบ้านนั้นอีก
กัส คือหญิงสาวผู้ชอบแต่งเสื้อผ้าสีขาว มีน้ำเสียงเนิบ ๆ ท่าทีไม่รีบร้อน จนได้ฉายาสมัยมัธยมว่าแม่ชีห้องหก เราเคยเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกัน เคยเป็นหนึ่งในช่วงเวลาดี ๆ ของกันและกัน และเธอทำให้ฉันซึ่งมีปัญหานอนหลับยาก เคยได้หลับปุ๋ยอย่างสุขสบาย

ทว่าตอนนี้มีเหตุผลข้อเดียวเท่านั้นแหละที่ฉันไม่อยากเจอหน้าเธอ
นั่นเพราะยัยยิ้มหวานหน้าใสชอบทำท่าทีไขสือคนนี้น่ะคือ แฟนเก่า ที่เราจบกันได้แย่สุด ๆ น่ะสิ