ศัตรู (ไม่) เสน่หา

“คุณเคยรักใครไหม”
เวลาถูกถามประโยคนี้ทีใด คณิตดาฟังแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าถูกมองในแง่เป็นมนุษย์หัวใจตายด้านทุกที
เขาชื่อมนัสวีร์ เป็นผู้ชายที่คณิตดาคิดว่าจะทำใจให้รักเขาอยู่แล้วเทียว ถ้าไม่มีภาพอดีตนั้นตามมาหลอกหลอน
ปีหนึ่งเต็มๆ ทีเดียวที่มนัสวีร์ตามติดเป็นเงาของเธอ จนใครต่อใครพากันคิดว่าไม่ช้านักคงมีข่าวดีระหว่างเธอกับเขา
มนัสวีร์แสดงออกโจ่งแจ้งถึงความรู้สึกที่เขามีต่อคณิตดา หากเขาก็ไม่เข้าใจหรือสามารถเฉียดเข้าไปถึงหัวใจของเธอเลย
หล่อนให้ความเป็นเพื่อนเสมอต้นเสมอปลาย เวลาเขาพูดเป็นเชิงฝากรัก หล่อนก็หัวเราะราวกับเป็นเรื่องตลก
“ผมไม่เข้าใจคุณเลยนิด...คุณเหมือนคณิตศาสตร์ที่บางครั้งก็รู้สึกง่าย แต่พอคิดเข้าจริงกลับไม่ลงตัว คุณเที่ยวเต้นรำฟังเพลงกับผม ทำตัวสนิทสนมทุกอย่าง แล้วจู่ๆ เมื่อผมขอความรักคุณกลับปฏิเสธโดยไม่คิด ถามจริงๆ เถอะ คุณเคยรักใครไหม”
“คุณไม่ใช่คนแรกหรอกที่ถามฉันด้วยประโยคนี้”