สืบลับ สะดุดรัก

"อ๊ะ!" เอยกรีดร้องออกมาแผ่วเบา เมื่อจู่ ๆ ร่างของเธอก็ถูกใครบางคนยกอุ้มขึ้นพาดบ่า "พี่อิฐ!! จะทำอะไรคะ"

"พี่จะพาเอยไปที่ห้อง"

มือบางขยุ้มปมผ้าขนหนูติดกายเอาไว้แน่นเมื่อร่างแกร่งเริ่มออกเดิน เสียงใสรีบละล่ำละลักบอกพี่อิฐออกไปว่า "เอยเดินเองได้ค่ะ"

"..."

เอยไม่ได้ยินเสียงพูดอะไรจากเขาอีก จนกระทั่งแผ่นหลังของเธอถูกกดราบลงกับเตียงนอนเนื้อนุ่ม

"พี่อิฐ..."

เจ้าของชื่อก้มมองคนเอ่ยเรียกที่เขากำลังคร่อมร่างอยู่ ผิวกายหอมกรุ่นนวลเนียนกึ่งเปลือยปลุกเร้าบางสิ่งให้ตื่นขึ้น

... ถ้าที่ผ่านมาระหว่างเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน งั้นมาเริ่มเป็นกันตอนนี้เลยก็ได้

"พี่อิฐเคย... เคยบอกว่า ไม่เอา เอย"

ณ จุดนี้ อิฐไม่สนใจแล้วว่าในอดีตเขาเคยพูดอะไร อิฐรู้แต่ว่าตอนนี้เขาทนไม่ไหวและจะไม่ทนแล้ว...

กายแกร่งโน้มตัวเข้าหาคนใต้ร่าง เสียงทุ้มพร่าด้วยแรงปรารถนาถูกเอ่ยชิดริมหูให้เธอได้ยินชัด

"น้ำตรงอื่น พี่ก็กลืนมาแล้ว... ทำไมพี่จะกลืนน้ำลายตัวเองบ้างไม่ได้"