รักเธอ หลงเธอ อยากได้แค่เธอ

ไวรัสจากหนังโป๊ตัวร้ายดันกลายเป็นกามเทพสื่อรักของเขาและเธอ
กำปั้น...ช่างซ่อมคอมพ์ทรงโจร กับเอมิ...นักเขียนสาวผู้น่ารัก

"รู้สึกยังไงบ้าง" เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมมือหนาที่เริ่มเคลื่อนไปทางด้านหลังเล็กน้อย ลูบไล้เธอผ่านเนื้อผ้า กายสาวเนียนนุ่มที่อยูใต้ร่มผ้าทำให้เขารู้สึกกระหายจนปากคอแห้งผาก

"มันแปลกๆ" เอมิตอบกลับอย่างอายๆ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสของชายหนุ่ม มันไม่ได้รู้สึกอึดอัด คงเพราะเธอก็ชอบเขาอยู่บ้าง

"แบบนี้ล่ะ" ว่าแล้วก็ขยับเข้าไปใกล้จนร่างกายที่นั่งเคียงข้างแนบชิดกัน เสียงทุ้มพร่ากระซิบที่ข้างหู

"คุณรู้สึกเป็นยังไง"

"มันอื้อ เสียวๆ ขนลุก" หญิงสาวเม้มปากแน่น รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้น ใบหน้าแดงก่ำ ความอายถูกความอยากรู้อยากเห็นเอาชนะเป็นที่เรียบร้อย

"บางทีสิ่งที่คุณขาดไปจนเขียนงานไม่ออก น่าจะเป็นประสบการณ์จริงนะครับ แบบนี้น่าจะช่วยได้มากกว่ารึเปล่า" ว่าแล้วมือหนาก็เปลี่ยนมาจับแขนของหญิงสาวโดยตรง ดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมแขน

หน้าอกแกร่งกระแทกเข้ากับหน้าอกหน้าใจนุ่มนิ่มเบาๆ รับรู้เพียงเลือดของทั้งคู่สูบฉีดขึ้นจนลมหายใจร้อนฉ่า

"มันจะช่วยได้มั้ย" เอมิได้ยินคำพูดโน้มน้าวใจของชายหนุ่มก็รู้สึกเผลอไผลคิดตามไปโดยไม่รู้ตัว

ถ้ามันช่วยได้เธอก็ยินดีที่จะลองดู

"ผมคิดว่าสัมผัสด้วยตัวเอง น่าจะทำให้คุณรับรู้ความรู้สึกพวกนั้นมากขึ้นนะ"

"แต่ฉันไม่เคย" เอมิเอ่ยโพล่งออกมา สติสุดท้ายบอกให้เธอพูดแบบนั้น แม้ตอนนี้ร่างกายของตัวเองได้จมลงในอ้อมกอดอบอุ่นของชายหนุ่มไปแล้ว

มันทั้งรู้สึกดีอย่างประหลาดแตกต่างจากตอนกอดหมอนข้างกับความร้อนรุ่มแปลกๆ ที่ทำให้มีอาการยุบยิบขมิบสั่นตรงส่วนลับของหญิงสาว

เอมิร้อนรุ่มอย่างโหยหาบางสิ่งมาใช้เพื่อบรรเทา

"ไม่ต้องห่วง ผมจะค่อยๆ ทำ เพราะไม่เคยคุณเลยต้องลองดูเผื่อว่าจะช่วยได้ ผมอาสาด้วยตัวเองเพราะผมก็สนใจคุณเหมือนกัน คุณน่าจะเดาได้ว่าผมรู้สึกอย่างไรกับคุณ"

"..." เอมิยิ้มเขินเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอรู้สึกเหมือนโดนสารภาพรักแม้ว่ามันอาจเป็นแค่คำพูดหวานหูของผู้ชายคนหนึ่งก็ตาม

เมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้ เอมิไม่สนอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อทั้งเขากับเธอล้วนแต่เป็นคนโสดไม่มีพันธะ ดังนั้นการจะช่วยกันและกันคลายเหงาก็คงไม่ใช่เรื่องผิด และตัวเธอเองก็อยากจะเปิดโลกสักครั้งเหมือนกัน