รอยแผล

กล่าวว่าความแค้นเปรียบดั่งรอยแผล แรกเริ่มเจ็บปวดเหลือคณา เมื่อสร่างซาทิ้งแผลเป็นและความเจ็บปวดในใจที่ไม่เคยจางหาย เฉกเช่น เสิ่นชิงหลัว ที่ครอบครัวถูกฆ่าล้างตระกูลจากความผิดที่มิได้ก่อ เหลือรอดเพียงตัวเขาและพี่สาว จากฝีมือของคนตระกูลอวี้ที่บิดาของเขาไว้เนื้อเชื่อใจที่สุด เด็กชายในตอนนั้นไร้ปากเสียงไร้กำลัง ทำได้เพียงข่มกลั้นความแค้นที่รอวันปะทุ

หลายปีผ่านไป คลื่นลมในราชสำนักแปรผัน ตระกูลอวี้ถึงคราวอับปาง ตัวบัดซบแซ่อวี้และบุตรสาวถูกเนรเทศไปยังที่ไกลแสนไกล นับเป็นโอกาสอันดีที่เขาจะเหยียบย่ำซ้ำเติม

ครานี้...เขากับพี่สาวและครอบครัวต้องเจ็บปวดปางตายจากการสูญเสียบุคคลที่รักเช่นไร เขาจะทำให้พวกมันเจ็บปวดทรมานไม่ต่างกัน!!