เป็นที่หนึ่งของมาวิน (Mpreg)

"หนีได้มึงหนีไป แต่ถ้ากูจับมึงได้เมื่อไหร่ มึงอย่าหวังว่ามึงจะได้ออกไปไหนอีกหนึ่ง กูจะจับมึงขังเอาไว้ในบ้าน แล้วสั่งสอนมึงทั้งวันทั้งคืนให้หลาบจำ"


"น้ำหน้าอย่างมึงจะทำอะไรกูได้หนึ่ง?" มาวินเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันเยี่ยงผู้ชนะทั้งทอดสายตามองที่หนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกนึกชอบใจ ที่หนึ่งจ้องมองใบหน้าของมาวินครู่หนึ่ง รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นบนกรอบใบหน้าของที่หนึ่งทีละน้อย มาวินที่เห็นอย่างนั้นจากตอนแรกที่เขากำลังยิ้มอยู่ ตอนนี้เขากลับค่อย ๆ หุบยิ้มลง เพราะรอยยิ้มของที่หนึ่งตอนนี้ มันน่ากลัวน่าขนลุกแปลก ๆ ที่หนึ่งค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ ร่างล่ำใหญ่ของเขา ก่อนที่มือสวยจะยกกระบอกปืนในมือขึ้นมา ที่หนึ่งยกปากกระบอกปืนขึ้นจ่อหน้าของมาวิน ก่อนที่คนสวยจะเอ่ยออกมาเสียงเรียบเย็นด้วยรอยยิ้มว่า

"วินอยากลองตายดูมั้ยล่ะ?" มาวินขนลุกซู่ หัวใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ทั้งสาดสายตาเลิ่กลั่กไปมาหัวใจเขาแป้วลงทั้งสั่นไปด้วยความหวาดกลัว


"อย่ามาขึ้นเสียงใส่หนึ่งนะวิน!" ที่หนึ่งเอ่ยทั้งยกมีดปลอกผลไม้ในมือขึ้นมาชี้หน้ามาวิน


"หนึ่งบอกว่ายังไงนะวิน!" ที่หนึ่งเอ่ยขึ้นมาด้วยความโมโหพร้อมทั้งยกไม้ตีกอล์ฟในมือขึ้นชี้หน้ามาวินอย่างเอาเรื่อง แล้วทำไมเวลาทะเลาะกันถึงชอบเอาปืนจ่อหน้า ชอบเอามีดชี้หน้า แล้วยังจะมาเอาไม้กอล์ฟชี้หน้ากันอีก ไม่ใช่ไรหรอก กูกลัว


อ่านจบแล้วฝากให้ดาวและรีวิวให้ด้วยนะคะ ติชมได้นะคะ ไรท์จะได้นำไปแก้ไข ขอบคุณอีกครั้งที่อุดหนุนนะคะ เยิฟ