เสน่หาพรางร้าย

"จำไว้ โลกนี้จะใจร้ายกับยอมากแค่ไหนก็ตาม พี่จะใจดีกับยอเองเชื่อพี่นะ" ประโยคแสนอบอุ่นของเขาทำให้เด็กสาวยกหัวใจให้ด้วยความเต็มใจ

"หึงใช่ไหมตอบมา" คราวนี้เขาก้มหน้ามาแทบติดแก้มเนียนแล้วก็ยิ้มแต่ไม่ทันไรมือเรียวก็ผลักเขาออกเบาๆแต่รองเท้าเจ้ากรรมเชือกที่ผูกดันหลุดทำให้ยอแสงสะดุดเชือกรองเท้าแล้วล้มไปด้านหน้าจนริมฝีปากปะทะแผ่นอกอุ่นๆจนได้

"คือ" ยอแสงทำตัวไม่ถูกเมื่อปะทะอกอุ่นแบบนั้น

"ยอ เจ็บไหม" เขาย่อตัวลงแล้วมองหน้าเด็กสาว คราวนี้แววตาที่เต็มไปด้วยความหมายบางอย่างทำให้กองทัพที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนมองด้วยความสนใจ

"ไม่เจ็บ"

"มองพี่แบบนี้พี่คิดนะ"

"มองอะไรคะ" ยอแสงเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว

"มองแบบมีความหมายบางอย่าง บอกได้ไหมรู้สึกยังไงกับพี่"

"ก็ไม่ได้รู้สึก"

ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์แม้จะไม่ได้เมามากมายแต่ก็พอทำให้เขายับยั้งใจตัวเองไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มมาใกล้แล้วแตะริมฝีปากอุ่นสัมผัสริมฝีปากนิ่มเบาๆ

"อุ๊ย"
"จูบได้ไหม จองเอาไว้ก่อน" เขาพูดออกมาหน้าตาเฉยแต่คนฟังแทบเป็นลมล้มพับเพราะนี่เป็นจูบแรกของชีวิตและตัวเองก็ไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะทำแบบนี้แต่หัวใจเจ้ากรรมดันยอมให้เขาจูบได้ตามใจโดยไม่ได้ขัดข้อง