เฮียปราการ

"อย่าซื่อให้มันมากนักพาขวัญ หัดร้ายขึ้นมาบ้างสักนิดเถอะ"
เขาดีดหน้าผากกลมมนไปหนึ่งทีอย่างมันเขี้ยวแกมเอ็นดู
"โอ๊ย ขวัญเจ็บนะ"
"เจ็บเป็นด้วยเหรอ ปกติทำตัวไม่ทุกข์ไม่ร้อนจนฉันคิดว่าเธอเป็นก้อนหินเสียอีก"
พาขวัญลูบหน้าผากกลมมนป้อยๆ เห็นแบบนี้ร่างกายเธอก็เจ็บเป็นอยู่นี่นา
"อย่างนั้นก็รบกวนเฮียด้วยนะคะ"
"เรื่อง?"
"ก็เรื่องที่ต้องให้เฮียช่วยหลอกคนอื่นว่าเราคบกันอยู่ยังไงล่ะคะ"
"อื้ม"
ตอบรับสั้นๆ ปราการเป็นเช่นนี้แหละ แม้จะปากไม่ดีแต่บางทีก็มีน้ำใจกับเธออยู่เหมือนกัน
"อย่างนั้นขวัญขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"ก็ไปเสียสิ"
ไล่เธอด้วยท่าทีไม่สนใจ แล้วเดินไปทำงานที่กองอยู่บนโต๊ะซึ่งหลังจาก
พาขวัญออกจากห้องไป คนที่ทำหน้านิ่งเฉยเมื่อครู่ก็ลอบยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาที่มุมปาก เธอนี่มันซื่อเสียจริง พาขวัญ...