เป็นของเมฆา

“หลินท้องค่ะ”

“….” พอได้ยินคำพูดของเลขาเมฆาก็ถึงกับนิ่งไปเลย ปากกาในมือหลุดลงบนโต๊ะยิ่งเห็นเขานิ่งไปยิ่งทำให้รลิตากลัว



เมฆาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงเข้าไปหาสาวร่างบางด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป แววตานั้นดูดุดันคล้ายต้องการสังหารเธอมือหนาเอื้อมมาจับแขนเธอแน่น



เพราะไม่เห็นเขาแสดงอารมณ์ด้านนี้ออกมาเลยทำให้รลิตากลัวจนตัวสั่นไม่กล้าสบตาดวงตาคู่นั้น



เขาดูน่ากลัวเหลือเกิน



“เธอแน่ใจได้ยังไงว่าในท้องคือลูกของฉัน” เขาถามออกมาเสียงเข้ม

“ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาหลินมีอะไรกับบอสแค่คนเดียว”

“แต่คืนนั้นฉันป้องกัน”

“เธอคงจำพ่อของเด็กผิดคนแล้ว”

ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นดวงตาทั้งสองของรลิตาก็เริ่มสั่นไหวก่อนน้ำตาจะไหลอาบแก้มนวลด้วยความเสียใจเพราะคาดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าจะมีความคิดแบบนี้เหมือนเขากำลังดูถูกเธออยู่ยังไงไม่รู้