เมื่อฉันได้ย้อนกลับมาในยุค 60

ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตสิ่งที่เธอเสียใจมากที่สุดก็คือ เธอเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องเป็นภรรยาที่ไม่ดี เมื่อเธอได้ย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่เป็นตัวเองอีกครั้งเธอจึงตั้งใจว่าจะแก้ไขทุกความผิดพลาดของตนเอง
'ชาติก่อนฉันเป็นคนโง่! แต่ชาตินี้ฉันตั้งใจว่าจะไม่โง่! แล้ว' หลี่เข่อชิงคิดพลางหันไปมองมู่ไป๋ที่ในยามนี้มีรอยยิ้มเล็กๆ ประดับอยู่ที่ริมฝีปาก พอรู้ว่าเธอกำลังมองเขาอยู่รอยยิ้มก็พลันจางหายไปแล้วกลายเป็นสีหน้าที่ดูเหมือนว่าจะมีความอึดอัดและขัดเขินขึ้นมาแทน ท่าทีเช่นนี้ของมู่ไป๋ทำให้หลี่เข่อชิงพลันยิ้มออกมา และคิดในใจว่าดูเหมือนว่ามู่ไป๋ตอนหนุ่มๆ จะสามารถอ่านสีหน้าได้ง่ายดายกว่าที่เธอจำได้ เป็นเช่นนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะตอนนี้เธอตั้งใจเอาไว้แล้วว่าพ่อของลูกของเธอจะต้องเป็นเขาเท่านั้น