ไจ่ไจ๋จะหาปะป๊าให้หม่าม้าเอง [Mpreg]

ไจ่ไจ๋จะหาปะป๊าให้หม่าม้าเอง [Mpreg]

"หม่าม้าฮะ มะไหร่ไจ่ไจ๋จามีปะป๊า" เสียงเล็กเอ่ยถาม คำถามที่มักจะถามคนเป็นแม่ทุกวัน แต่คำตอบที่เด็กน้อยได้นั้น ไม่เคยจะเหมือนกันสักครั้ง อย่างเช่นรอบนี้

"ก็มีแล้วนี่ ไม่มีจะเกิดมาได้ไงเปี๊ยก"

"เกิดแย้วปะป๊าหายปายไหน ม่ายฉิ หม่าม้าเรียกเปี๊ยกอีกแย้ว น้องมะได้ชื่อเปี๊ยกซะโหน่ย" เจ้าตัวเล็กทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ชอบใจ

ไจ่ไจ๋ม่ะชอบชื่อเปี๊ยกเยย ฟังแย้วมะเหนจาเพราะ แต่หม่าม้ากะชอบเยียกเปี๊ยกๆ

"แล้วบอกอย่าเรียกหม่าม้า ให้เรียกปะป๊าทำไมไม่ยอมเรียกล่ะ" คนเป็นแม่ถามกลับ

"กะน้าน่านบอกหม่าม้าคือหม่าม้า มะช่ายปะป๊า จาเยียกปะป๊าม่ายได้" หัวเล็กๆ ส่ายไปมาพูดอย่างจริงจังจนคนเป็นแม่อย่างป๋ายยิ้มขำ

"ก็ไหนบอกอยากมีปะป๊า หม่าม้าก็จะเป็นให้นี่ไง"

"ถ้าหม่าม้าเป็นปะป๊าแล้วคายจาเปนหม่าม้า" คิ้วเล็กขมวดเข้าหากัน ดูท่าแล้วน่าจะกำลังคิดหนัก

"ก็เลือกมาสักอย่างสิเปี๊ยก ว่าจะเอาหม่าม้าหรือปะป๊า"

"ทะไมน้องต้องเยือก พี่เหนือยางมีทั้งหม่าม้าปะป๊าฉองคนได้เยย" 

******************************************************************

"ตัวเล็กนี่น้องพี่เหนือเหรอ มีคนที่สองตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย เสียดายจังที่พี่ไม่ได้เป็นคนทำคลอดให้ แต่หน้าตาเหมือนพ่อหรือเหมือนแม่นะเรา" หมอชาลีย่อตัวลงนั่งตรงหน้าของไจ่ไจ๋ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเล็กของเด็กน้อยอย่างเอ็นดู เขารู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้อย่างบอกไม่ถูก

"อ่า น่านมีน้ำเหนือแค่คนเดียวครับ ไจ่ไจ๋เป็นลูกชายเพื่อนน่านน่ะ" น่านยิ้มแห้งบอก

"ลูกเพื่อนเหรอครับ" หมอชาลีเลิกคิ้วถาม

"ไจ่ไจ๋เป็นยูกหม่าม้า แต่ว่ายางมะมีปะป๊า จุนยุงฉนใจเปนปะป๊าไจ่ไจ๋เป่าฮะ ไจ่ไจ๋หยักมีปะป๊า"

"ทำไมวันนี้ถามเยอะจังอะเปี๊ยก เอาจุกนมไปดูดไป"

(เรื่องต่อจากเรื่อง ภรรยาในนามของสิงหราชค่ะ)