กลับมาเกิดวันวาน เล่ม 3

“กูชื่อแก้ว มาจากศรีพนา ลูกชายกูชื่อซาเปา หมากูชื่อคราม”
“นี่เฮียซีโร่” ซาเปาควักพี่ควายธนูของตัวเองออกมาอวด
“เสือกแส่เก่งนักนะอีผู้หญิงชั้นต่ำ” แคนควักของสิ่งหนึ่งออกมาจากย่ามสะพาย เป่าคาถาแล้วโยนควายธนูมายืนจังก้าพ่นลมหายใจดุดันพร้อมจะพุ่งเข้าทำร้ายเป้าหมาย คนไม่อยากโดนลูกหลงหลบหลีกหาที่กำบัง บางคนกลัวจนฉี่จะราดแต่ก็ยังอยากเห็นสิ่งที่ไม่เคยเห็น
“เอาเรื่องเพศมาแบ่งสูงต่ำมึงนี่เกิดและโตในกะลาสินะ ถ้ายังไม่หยุดหลอกชาวบ้าน ไม่เลิกพูดจาหมาไม่แดก กับมึงสันติคงไม่ใช่ทางออก”
“ส้นตีนเท่านั้นใช่ไหมขอรับหม่ามี้”
คำว่า ‘ส้นตีน’ มาพร้อมสีหน้าเหนียมอาย คุณหม่ามี้เคยบอกส้นตีนเป็นคำค่อนข้างหยาบคาย มันคืออวัยวะที่ช่วยจบปัญหาบางเรื่องได้ชะงัด เด็กน่ารักไม่ควรพูด แต่ถ้าเด็กน่ารักโมโหก็พูดได้


เมื่อได้รับพรประเสริฐสามารถเกิดใหม่ได้อีกหน รินนี่ในร่างกมลาจึงมุ่งมั่นสร้างชีวิตพุ่งตรงสู่ความร่ำรวย
อีกทั้งคอยเป็นแสงส่องนำทางในวันมืดมนให้คน สัตว์หรือสรรพสิ่งไร้ชีวิต
หากพบพานเรื่องยุ่งยากลำบากใด บ้านเสกสราญยินดีต้อนรับและโอบอุ้มคุณไว้ให้พึ่งพิง

ความปรารถนาดีมีจิตเป็นกุศลคอยช่วยเหลือผู้อื่นอยู่เสมอ คือสารตั้งต้นนำพาชีวิตของกมลาให้สำเร็จสมดั่งใจ เจ้าของแบรนด์น้ำพริกชื่อดัง เจ้าของสูตรอาหารเลื่องชื่อ เจ้าของตลาดนัดสุดคณาที่พ่อค้าแม่ขายทั่วทุกสารทิศอยากมาตั้งแผง จนถึงเจ้าของวงดนตรีคณะคาบาเร่ต์สุดปัง

‘กมลาเสกศิลป์’ ความบันเทิงกลั่นจากใจ โชว์สุดพิเศษเพื่อมอบแด่คุณที่คู่ควรถือกำเนิดขึ้นแล้ว!

*****
นิยายหลายเล่มจบค่ะ กะรัตเขียนและอัปเป็นรายตอนที่รี้ดอะไร้ต์และเด็กดีเป็นหลัก
ทุกๆ ยี่สิบตอนจะตัดมาทำอีบุ๊กหนึ่งเล่ม ฝากพิจารณาและอุดหนุนผลงานด้วยนะคะ