ตั้งแต่เมื่อไหร่

"ผมเป็นไอ้วุฒิผมก็ไม่เลือกผู้หญิงงี่เง่าอย่างคุณ!" โมโหที่เธอหันหลังให้ ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นห่วงแทบตาย ขอบคุณสักคำก็ไม่มี จึงสาดคำพูดร้าย ๆ ใส่เธอ

เท้าที่กำลังก้าวเดินหยุดอยู่กับที่ เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเขา
"งี่เง่าเหรอ..." ร่างบางหันขวับกลับมา ก่อนจะพุ่งเข้าหาคนที่ยืนลวงมือลงกระเป๋ากางเกง มองเธอด้วยสายตาเยาะเย้ยนั่น
"ฉันงี่เง่าแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ!" ใช้สองมือทุบตีไปตามเนื้อตัวของเขา เมื่อโมโหจนทนไม่ไหว
"เฮ้ย! อะไรเนี่ย! เป็นบ้าเหรอวะ" กษิดิศร้องลั่น เมื่อถูกหญิงสาวพุ่งเข้ามาทำร้ายร่างกาย
"ใช่ฉันเป็นบ้า! ลองมาเป็นฉันดูไหมจะได้รู้ว่าฉันรู้สึกยังไง!"
"จะต้องรู้สึกอะไรวะ เพื่อนจะมีเมียก็ต้องดีใจ แสดงความยินดีกับเพื่อนสิ ไม่ใช่มาร้องไห้บ้าบอแบบนี้"
"ดีใจกับเพื่อนเหรอ คุณเคยถูกชวนไปเลือกแหวนแต่งงานไหม! เคยดูแบบบ้านหรือเปล่า เคยเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตใครจนรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญของเขาบ้างไหม" พูดพร้อมกับทุบตีเขาไปด้วย เพื่อระบายอารมณ์ เมื่อรำคาญมาก ๆ กษิดิศจึงรวบมือเธอเอาไว้
"ไอ้วุฒิมันเห็นคุณเป็นเพื่อนสนิทไง มันถึงไว้ใจคุณ คุยกับคุณทุกเรื่อง ที่มันให้คุณทำเรื่องพวกนั้นให้ เพราะคุณเป็นเพื่อนสนิทมันไง เข้าใจคำนี้ไหม เพื่อนสนิทนะ!"
"ฉันรู้ว่าเพื่อนสนิทคืออะไร แต่มันเจ็บเข้าใจไหมมันเจ็บ!" ไม่ถูกรักยังไม่เจ็บเท่าคิดมาตลอดว่าเขารัก
"กฏของ FWB คือห้ามรัก เอาใจลงไปเล่นมันก็เจ็บแบบนี้แหละคุณ" กษิดิศสรุปให้
"ไม่ใช่! ไม่ใช่แบบนั้น ฉันกับวุฒิไม่ได้เป็นอะไรกัน"
"ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ร้องไห้จะเป็นจะตาย เด็กอนุบาลยังดูออกเลยคุณ"
"มันเรื่องของฉัน!" สะบัดแขนออกจากมือของเขา แต่กลับถูกกษิดิศรวบตัวเอาไว้
"ปล่อย! ฉันจะกลับบ้าน!" ตกใจที่ถูกเขากอดรัด รวบรวมกำลังที่มีผลักลงที่อกของเขา กษิดิศยังเฉยรู้เพียงแต่ว่าเธอเป็นแบบนี้เขาคงปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้ ถ้าจะกลับจริง ๆ เดี๋ยวเขาไปส่งเอง
"ปล่อย!"
"กลับบ้านแน่นะ"
"ใช่!"
"เดี๋ยวผมไปส่ง"
"ไม่ต้อง! ฉันขับรถไปเองได้ คุณกลับไปเถอะ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากคุณไปป์กับหนูปายด้วยนะคะ
แวะมากดหัวใจให้ไรต์คนละ 5 ดวงด้วยน้าาา ^___^