แสนร้าวราน

"ชีวาพร" เป็นคู่หมั้นของ "เมืองหมอก" ผู้ใหญ่ต่างมองว่าทั้งสองเหมาะสม เธอที่รักเขาข้างเดียวจึงแสดงความเป็นเจ้าของ จนชายหนุ่มอึดอัดแล้วพบกับรักแรกจึงได้บอกครอบครัวเพื่อถอนหมั้น คำว่าคู่หมั้นจึงเป็นเพียงอดีต
หลังเรียนจบกลับมามีเหตุให้ต้องแต่งงานกัน เธอยึดเอาเขาเป็นโลกทั้งใบ เขายอมแต่งงานเพราะสงสารซึ่งเธอก็รู้ดี แต่เพราะรักมากจึงอยู่กับเขาแม้จะไม่ได้รับความรักก็ตาม
.
.
.
"เป็นอะไรหรือเปล่าน้ำค้าง"
"ไม่ ไม่เป็นไร..." ส่ายหน้าปฏิเสธจะบอกให้เขาไปดูภรรยา แต่กลายเป็นว่าชายหนุ่มอุ้มแฟนเก่าด้วยท่าเจ้าสาวแล้วพาขึ้นรถยนต์เพื่อไปตรวจเช็คร่างกาย ทิ้งชีวาพรเอาไว้ไม่หันกลับมาดูดำดูดีเพราะนึกโกรธหล่อนที่มาโวยวายในเขตรั้วบ้านคนอื่น
"เราจะพาไปโรงพยาบาล"
"พี่จะไปไหน พี่จะพามันไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาไง!!" ค่อยหยัดยืนลุกได้ก็พยายามพยุงร่างของตัวเองวิ่งตามเมืองหมอกอย่างน่าสงสาร จนชายหนุ่มต้องหันกลับมาบอกเสียงเรียบด้วยแววตาคุกรุ่น
"กลับบ้านเราค่อยคุยกัน"
ขับรถออกไปเพื่อพาศิศิราไปตรวจร่างกาย ปล่อยภรรยาให้มองตามอย่างเดียวดาย ดวงตาของหล่อนเหม่อลอยมองภาพตรงหน้าไม่ชัดเพราะน้ำสีใสบดบัง
"ฮึก พี่หมอก พี่หมอกกลับมานะ..." พึมพำเสียงเบาพร้อมกับเสียงที่ดังข้างหู
โลกทั้งใบของเธอ...พังทลายลงแล้ว