ย้อนเวลาเกรียนฮาประสาตีน(teen) ภาค1เล่มที่4

"ให้ตายสิวะหมูปิ้ง!! นี่เราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย?!"
เกรียนฝางรำพันเสียงสั่นในลำคอด้วยความประหม่าขั้นสุดยอด เมื่อจู่ๆร่างนั้นก็พลิกกลับมาเผชิญหน้ากับตนในระยะเผาขนด้วยท่านอนหงาย บริเวณสามเหลี่ยมทองคำอันโล่งเตียนที่ถูกผ้าแพรห่มอำพรางไว้ก่อนหน้า บัดนี้ได้เด่นดวงขึ้นมาชนิดไม่หลงเหลือส่วนใดให้จินตนาการอีกต่อไป มิหนำซ้ำ ทั้งวงแขนและ หว่างขาที่พร้อมใจกันเผยอกว้างราวกับจะเชื้อเชิญให้เข้ามาซุกไซ้คลอเคลียนั้น ทำเอาแท่งหรรษาที่ หดลีบแนบติดกับพวงสวรรค์มาทั้งวันตั้งลำตรงราวกับธงรบของ นโปเลียน โบนาปาร์ต

"มานอนด้วยกันสิคะที่รัก!" เสียงกระเส่าอันแสนเร้าลึงค์ดังกล่าวคือฝางเส้นสุดท้ายที่นำมาซึ่งจุดแตกหัก
ระหว่างความรักอันบริสุทธิ์ กับอารมณ์กำหนัดที่แฝงเร้นด้วยพลังงานมหาศาลพอๆกับแรงดันน้ำใน
เขื่อนฮูเวอร์ ว่าแล้วกำนันก็รีบทรุดก้นลงบนเตียงแล้วโถมเข้าใส่ร่างอันหอมจรุงและนวลเนียนนั้นทันที
ก่อนที่การโรมรันพันตูจะปะทุขึ้นอย่างร้อนแรงท่ามกลางฮอร์โมนเพศที่แผ่ซ่านไปทั่วสรรพางค์กาย และอำนาจแห่งกฤษณาดำที่ได้ครอบงำกายและใจเอาไว้อย่างสิ้นเชิง