ใช่เธอ

"...คนที่นั่งอยู่ด้วยกันตรงนี้ คือพี่จริงๆใช่ไหม...
ไม่รู้ด้วยความคิดถึงหรือความรู้สึกอะไร ธิชาที่นั่งเงยหน้ามองดาวแต่กลับมีน้ำตาไหลลงมาอาบทั้งสองแก้ม
ไตรคุณลอบมอง ไม่รู้ด้วยสัญชาตญาณหรืออะไร เขาใช้มือประคองใบหน้าหญิงสาวให้หันมาแล้วใช้นิ้วเกลี่ยน้ำตาให้
"ร้องไห้ทำไม พี่พูดอะไรผิดหรือเปล่า"
เธอตกใจกับมือที่เพิ่งสัมผัสใบหน้า ราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ทุกสิ่งรอบกายราวกับต้องมนต์ให้หยุดอยู่ตรงนั้น เธอเผลอจ้องชายหนุ่มเบื้องหน้า ลึกเข้าไปในดวงตาที่กำลังสั่นไหว สายตาทั้งคู่สอดประสานกันอยู่เนิ่นนาน แล้วใบหน้าของชายหนุ่มก็โน้มลงมาหมายจะประทับลงบนริมฝีปากบางของหญิงสาว
เธอไม่ได้ขัดขืน เพียงแต่หลับตาพริ้ม คิดถึงความทรงจำและความรู้สึกดีๆ ในอดีต
ไม่อยากจะเชื่อเลย ภาพตรงหน้าตอนนี้เหมือนความฝัน ฝันที่ไม่เคยกล้าฝัน คนตรงหน้าที่กำลังจูบเธอคือไตรคุณ รุ่นพี่แสนเย็นชาคนนั้น คนที่เคยใช้หางตามองมาที่เธอ
ไตรคุณถอนริมฝีปากออกช้าๆ เพื่อดูท่าทีของหญิงสาว เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น มองหน้าไตรคุณแล้วยกใบหน้าขึ้นมาแตะริมฝีปากเขาบ้าง
ร่างกายของไตรคุณมีปฏิกิริยาบางอย่าง บรรยากาศที่สุดแสนโรแมนติกก่อให้เกิดความปรารถนาและความโลภที่อยากได้มากกว่าจูบ
...ความปรารถนาที่ตอนนี้กระตุกอยู่ภายใต้กางเกง...