พี่ครับมารักกัน(ต์)สักที

แม้จะโดนปฏิเสธรับรักจนหน้าแตกหมอไม่รับเย็บมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ไม่มีทางที่ผมคนนี้จะยอมแพ้ง่ายๆหรอก ภารัน! กันต์ธีร์คนนี้จะพิชิตใจพี่มาเป็นของผมให้ได้ ถึงแม้ว่าจะต้องขายขี้หน้าอีกกี่ครั้งผมก็ยอม!



" เชี่ย! ขับรถประสาอะไรวะ ไม่เห็นว่ามีคนเดินอยู่หรือไง! "

เสียงที่ดังออกมาจากปากของเพื่อนไอ้เด็กกันต์ร้องโวยวายออกมา ผมจึงเปิดประตูลงจากรถแล้วเดินตรงไปหาไอ้เด็กสองคนนั้นทันที

" พ.. พะ พี่รัน? "

" ถ้าจะเดินกะหนุงหะหนิงกันก็ช่วยดูรถที่ขับผ่านมาด้วยนะ จะได้ไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครถ้าพลาดถูกชนขึ้นมาน่ะ "

" เฮ้ย!! พี่ก็เห็นอยู่นี่ว่าพวกผมเดินอยู่น่ะ ทำไมพี่ไม่ขับหักหลบไปดีๆ ล่ะ และพวกผมเองก็ไม่ได้ลงไปเดินในเขตเส้นขาวของถนนด้วย พี่นี่แม่ง! ตั้งใจหาเรื่องกันนี่หว่า "

" ไม่เอาน่าปัน เราว่าอย่ามีเรื่องกันเลยนะ "

" ไอ้กันต์! นี่มึงอย่าเห็นว่าพอเป็นไอ้พี่รันของมึงขับรถมาเฉี่ยวพวกเราแบบนี้แล้วกูจะยอมให้นะ ดูก็รู้ว่ามันตั้งใจขับรถมาเฉี่ยวพวกเราน่ะ "

" ปากดีจริงนะ! ว่างๆ มึงก็ช่วยบอกช่วยเตือนเพื่อนของมึงด้วยสิ ว่าอย่ามายุ่งกับคนที่เขาไม่ชอบด้วย แม่ง! รำคาญลูกตา "

ผมว่าสวนกลับไปทันที เพื่อนของไอ้เด็กกันต์ทำท่าว่าจะเข้ามามีเรื่องกับผม แต่ติดที่ถูกไอ้เด็กกันต์นั่นรั้งแขนของมันเอาไว้เลยเดินเข้ามาหาผมไม่ได้

"พอ! เราขอล่ะปัน อย่ามีเรื่องกันเลยนะ "

" ไอ้กันต์! "

" พี่รัน! ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับที่เสียมารยาทว่าพี่ไปแบบนั้น "

" มึงจะไปขอโทษมันทำไมวะไอ้กันต์! "

" ปัน! เรารีบกลับกันเถอะ ปันจะรีบกลับไปสตรีมเกมกับเพื่อนไม่ใช่หรอ เรารีบกลับห้องของปันกันเถอะนะ "

"กลับห้อง? "

ผมเผลอสบถออกมาอย่างลืมตัว หลังจากที่ได้ยืนว่าไอ้เด็กกันต์มันพูดเหมือนกับว่าจะกลับไปที่ห้องของเพื่อนมันด้วย

" เออ! ถ้าไม่ติดว่ากูมีนัดนะ กูไม่ยอมแน่! "

" หึ! ไม่มายุ่งก็ดีแล้วนี่! ไปได้ซะก็ดี "

มีตอนพิเศษแถมใน E-Book ให้ด้วยนะ ><