รักหรือพอ Toxic relationship

คำโปรย..
เพราะคบกันมานานจนละเลยความรู้สึกของกันและกัน ใช้คำพูดที่รุนแรงใส่กันจนพวกเขาไม่แน่ใจแล้วว่า 'เราสองคน' จะไปต่อหรือพอแค่นี้ดี

เนื้อหาบางส่วน..

ใบพลูเดินตามไปซบแผ่นหลังกว้างของแฟนหนุ่มแล้วเอ่ยปากถามบอนซ์เสียงเครือ "มึงไม่รักกูแล้วหรอ"

"กูถาม ทำไมมึงไม่ตอบ" ใบพลูกระชากเสียงถามก่อนจะใช้มือตบตีแผ่นหลังกว้างของคนรักด้วยความโมโห

"อย่างี่เง่าดิ่" บอนซ์ตะคอกเสียงดังหันไปจับข้อมือเล็กที่เอาแต่ทุบตีตน

"กูชักจะหมดความอดทนกับมึงแล้วนะพลู" บอนซ์พูดเสียงนิ่งนัยส์ตาคมแข็งกร้าวแบบที่ใจของใบพลูแกว่งวูบ ไม่เคยเลยสักครั้งเดียวที่บอนซ์มันจะมองเขาด้วยสายตาแบบนี้

"มึงมีคนอื่นใช่ไหม" ใบพลูตะโกนใส่หน้าบอนซ์สุดเสียง ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาที่บอนซ์ทนเห็นมันไม่ได้แต่ครั้งนี้เขากลับไม่แยแสมันนัก

"ถ้าจะหาเรื่องทะเลาะแบบนี้ คืนนี้กูนอนห้องทำงานเอง"

ใบพลูมองตามแผ่นหลังกว้างของแฟนที่เดินจากไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวด มันนานเท่าไหร่แล้วนะที่เราสองคนกลายมาเป็นแบบนี้ ความสุขที่เราเคยมีด้วยกันมันหล่นหายไปตั้งแต่ตอนไหนกันนะ

..................................................

"มึงบอกเลิกกูหรอบอนซ์" น้ำเสียงของร่างบางสั่นเครือ น้ำตาคลอเบ้าร่างกายสั่นเทาด้วยไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากคนรัก

"กูเหนื่อยจริงๆนะพลู กูเหนื่อย" บอนซ์เงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องเพราะเขาเองก็กำลังจะมีน้ำตาเหมือนกัน

"มึงเหนื่อยกับงานหรือเหนื่อยกับกู" ใบพลูปากสั่นระริกเมื่อได้ยินคนรักพูดเหมือนถอดใจกับตัวเองแล้ว

บอนซ์กลืนก้อนที่จุกตรงคอหอยลงไปแล้วตอบเสียงเบา "ทั้งสองอย่างเลย"

"ตามใจมึงแล้วกัน"