วิวาห์ซ่อนร้าย

คำโปรย
กว่าจะรู้ว่ารักครั้งนี้มันแสนร้าย หัวใจเธอแหลกสลายไปแล้วไม่มีชิ้นดี ใครจะคิดว่าคนที่เธอเรียกว่าสามีจะกลายเป็นคนเดียวกับคนที่อยากให้เธอตาย สุดท้ายคนที่เธอไว้ใจคือคนที่ร้ายที่สุด


"ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปคุณไม่ต้องมาที่บ้านผมอีกแล้วนะ คุณก็รู้ว่าสิ่งที่คุณทำอยู่มันไม่สมควรทำ ถ้าสามีคุณรู้เข้า เขาจะเอาเรื่องนี้มาโจมตีคุณว่าคุณคบอยู่กับผม แล้วหาข้ออ้างฟ้องหย่ากับคุณ แผนที่เราดีลกันไว้มันจะพังลงได้นะคุณ" ทศพลพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดใจเพราะที่ผ่านมา ตุวพรมักจะเดินไปรอเปิดประตูหน้าบ้านให้เธอเข้ามาอยู่ตลอด
"ไม่สมควรยังไงเหรอคะ ฉันก็แค่อยากมาเจอแม่ของคุณ อยากมาทานข้าวกับท่านแค่นั้นเอง เวลาที่ฉันได้นั่งทานข้าวกับท่าน ฉันมีความสุขมากเลยรู้ไหมคะ" เธอไม่สนใจว่าเขาจะพูดอย่างไรเพราะการที่เธอได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เหมือนกับว่าเธอได้อยู่ในครอบครัวจริงๆ เมื่อหลายปีก่อนหลังจากที่ประเสริฐยกเธอให้เป็นบุตรบุญธรรมของพี่ชายที่อาศัยอยู่ต่างประเทศ เธอไม่เคยได้อยู่กับมารดาและบิดาแท้ๆเลย การที่เธอได้เข้ามาอยู่ในครอบครัวของเขาเพียงช่วงเวลาสั้นๆ มันทำให้เธอได้เติมเต็มความรู้สึกที่มันขาดหายไป
"แต่ในเมื่อความสุขของคุณมันจะทำให้ทุกอย่างพัง คุณก็ไม่สมควรทำมันอีกไม่ใช่เหรอ ผมขอเถอะ ต่อไปนี้อย่ามาที่บ้านของผมอีก" ทนายหนุ่มคว้าแขนเธอบีบไว้จนแน่นมือ น้ำเสียงเคร่งขรึมครั้งนี้มันดูน่ากลัวกว่าทุกครั้งที่เขาเคยขอร้องเธอไม่ให้มาที่บ้านของเขา
"เสียงดังอะไรกันเหรอ" ตุวพรเดินมาอย่างเงียบๆ ยืนมองทั้งสองคนอยู่ด้านหลัง
"ไม่มีอะไรหรอกคะคุณป้า พอดีพี่สิบทิศเขาอยากช่วยไหมล้างจานน่ะค่ะ เดี๋ยวถ้าล้างจานเสร็จแล้ว จะตามไปที่ห้องนั่งเล่นนะคะ" ยาหยีตอบกลับคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ทศพลขยับตัวห่างเธอไปยืนอยู่อีกซิงค์ล้างจานข้างๆกันปั้นหน้ายิ้มให้มารดา
"เดี๋ยวผมกับไหมตามออกไปนะครับแม่"
"อ้อ! งั้นแม่ไปก่อนนะ" พอตุวพรเดินลับหายไป ยาหยีรีบล้างจานให้เสร็จ โดยมีทศพลยืนช่วยหยิบจานวางเรียงที่ชั้นวางอย่างเป็นระเบียบ
"หวังว่าวันนี้คุณจะมาที่บ้านผมเป็นวันสุดท้าย"
"ถ้าไหมบอกว่าไม่ล่ะคะ"
"คุณก็หัดเชื่อฟังผมบ้างสิ ผมเป็นทนายของคุณนะ"
"พี่สิบทิศเป็นทนาย แต่ไม่ใช่พ่อของไหมสักหน่อย ทำไมไหมต้องเชื่อฟังด้วยล่ะคะ ถ้าวันไหนได้เป็นผัวค่อยว่ากันอีกที"
"นี่คุณ" ทศพลยกนิ้วชี้ขึ้นมา เธอคนนี้ชอบโต้เถียง ชอบเอาแต่ใจตัวเองที่สุดจนเขาอยากจะบ้าตายกับเธอวันละหลายๆครั้ง
"บ้านพี่สิบทิศมีผักไหมคะ"
"ผักอะไร"
"ขอหอมหน่อย"
"อย่ามาพูดเล่นนะ ผมไม่ชอบที่คุณมาแซวเล่นแบบนี้เข้าใจไหม"
"ที่บ้านฉันมีมันนะคะ"
"มัน" เขาย่นหัวคิ้วชนกันนึกสงสัยว่าเธอกำลังเล่นมุกอะไรกับเขาอยู่ เขาไม่ชอบใจเอาเสียเลยที่เธอมักจะหยอกล้อกับเขาเหมือนเป็นเพื่อนเล่น ทั้งๆที่เป็นเพียงทนายความกับลูกความที่มีพันธะสัญญาผูกพันกันเพียงเรื่องงานเท่านั้น เมื่อไรที่งานจบ ทุกอย่างเป็นอันจบสิ้น ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตของตนเองตามเส้นทางที่เลือกเดิน
"คุณเอามันส์ไหมล่ะคะ" เธอพูดพลางยิ้ม นัยน์ตาเปล่งประกายมองทนายหนุ่มที่ยังคงงงกับมุกที่เธอตบไปตบมา แต่เขากลับตบมุกไม่ทันเธอสักครั้ง คนร่างสูงยืนนิ่งกว่าจะคิดได้ว่าควรจะตอบกลับเธอไปอย่างไร หญิงสาวกลับเดินออกจากห้องครัวไปเสียแล้ว

นักอ่านกดทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ
ซื้อผ่านWeb / Android ราคาจะถูกกว่า Apple (iOS) น้าา
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ให้กำลังใจและสนับสนุนผลงานของยัยชัตเตอร์เสมอมาค่ะ