อุบัติรัก มาเฟียร้าย

บรูโน่ โดนรอบทำร้ายร่างกายแต่ดันโชคดีที่ได้สาวน้อยนามว่า ฟ้าใส สาวเอเชีย จิตใจดีช่วยเอาไว้ รักษาจนหายดี แต่เมื่อเขาฟื้นขึ้นมา กลับความจำเสื่อมสะงั้น 
....
"คุณเข้ามาได้ยังไง" คนถามมีท่าทีหวั่นๆเพราะเขาไม่เหมือนคนเดิมที่เคยรู้จัก ลืมไปว่าเขาก็มีคีย์การ์ดและกุญแจเข้าห้องนี้ด้วย
"หึ! ตีหนึ่งกว่าๆ กลับมาเอาป่านนี้" แขกที่ไม่ได้รับเชิญยกนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือขึ้นมาแล้วสบถออกมาเบาๆ
"แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ ออกไปจากห้องของฟ้าเดี๋ยวนี้"
"รู้จักกันยังไม่ถึงสิบนาทีก็ไปด้วยกันแล้ว"
"ทำไม ฟ้าจะไปกับใครที่ไหน รู้จักกันนานเท่าไรมันก็เรื่องของฟ้าไม่เกี่ยวกับใครหน้าไหนทั้งนั้น" สวนกลับทุกดอก พยายามข่มความกลัวด้วยการโต้กลับ
....
"นี่มันข้างนอกนะคะ คนเยอะด้วย"
"ไม่มีใครสนใจเราสองคนหรอก อีกอย่างคนพวกนั้นเวลานายทำอะไรมันไม่มายุ่งเรื่องของนายแน่นอน"
"อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้างอยู่แต่ห้องสี่เหลี่ยมอึดอัด"
"แต่ฟ้าอายนะ"
"หลับตาไว้ก็ไม่มีใครเห็นแล้วและไม่อายด้วย"
....
บรูโน่มีห้องนอนเป็นของตัวเอง สั่งทำไว้ยามที่มาทำงานหรือเลี้ยงสังสรรค์ดึก เมากลับบ้านไม่ได้ก็จะนอนที่นี่เลย
ฟ้าใสกำลังตัวอ่อน มองคนอุ้มตาปรือ งัดตัวเองขึ้นไปจูบแก้มสากเล็กน้อย รู้ตัวว่ากำลังจะโดนอีกแล้ว กระซิบกระซาบข้างหูแผ่วเบา
"เบาๆนะคะ"
คนอุ้มมองหน้าแล้วยิ้มตอบ เธอขอเขาเบาๆ แต่กระแทกสุดแรงทีไรก็มีความสุขทั้งสอง
"วันนี้เราจะนอนที่นี่นะ"
ชายหนุ่มวางฟ้าใสให้ยืนที่ชั้นวางตัวเตี้ยเท่าเข่า เมื่อยืนเต็มความสูงน้องสาวมันเสมอหน้าเขาพอดี
...
ลงเล็กๆน้อยๆพอเป็นน้ำจิ้ม
ไรท์แนะนำโหลดไฟล์ตัวอย่างก่อนโหลดฉบับเต็มนะคะ
หากพบข้อผิดพลาดแจ้งได้เลยนะคะ