อย่าปล่อยให้รักหลุดลอย

ในเมื่อเป็นคนดีแล้วไม่ได้ใจเขา เธอก็จะร้ายให้ดู

"ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ" เป็นโอบเอื้อที่เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ หลังจากรั้งต้นแขนของอีกคนให้ออกมาคุยที่นอกบ้าน
สายตาที่จ้องมองคนตรงหน้านั้นเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด นั่นอาจเป็นเพราะว่าเขาน่าจะรู้แล้วว่าเรื่องทั้งหมดนี้เธอตั้งใจทำ!
ซึ่งจะโทษเธอฝ่ายเดียวคงไม่ได้ เพราะเขาต่างหากที่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเธอเอง เธอเตือนเขาแล้วว่าให้ปล่อยเธอไป แต่ในเมื่อเขายังดื้อดึง เธอก็หมดทางเลือก จำต้องทำทุกทางเพื่อให้ได้เขาคืน ไม่สนว่าวิธีการที่เลือกใช้นั้น มันจะทำให้ใครใจสลายบ้าง!
"ทำไมถึงทำไม่ได้ละคะ หรือคนอื่นมีสิทธิ์ทำให้ตาเจ็บปวดได้ฝ่ายเดียว!" ในเมื่อเขาเองยังเลือกที่จะโกหกเธอแล้วมาเข้าพิธีหมั้นกับผู้หญิงร้ายกาจนั่น แล้วเธอจะต้องปกป้องเขาไปเพื่ออะไร อีกอย่างเรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านสวนก็ใช่ว่าเธอบังคับเขาที่ไหน เป็นเขาเสียมากกว่า ที่ชอบเข้ามาวุ่นวายจนทำให้เธอเผลอตัวเผลอใจ
เธอก็แค่ทำเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นทำกับครอบครัวเธอ จะต่างกันก็แค่คนที่ต้องมารับเคราะห์แทนคือลูกสาวของมันเท่านั้น!
"ทำแบบนี้ต้องการอะไร!" มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่เธอต้องการจากเขา แต่ก็รู้ว่าเขาคงไม่มีวันให้กันได้ ถึงขออีกสิ่งแทน
"ขอแค่ทะเบียนสมรสหนึ่งใบก็พอค่ะ แต่ถ้าพี่เอื้อให้ไม่ได้เด็กคนนี้ก็คงไม่มีวาสนาได้ลืมตาดูโลก" สิ้นคำตอบ มือหนาก็กระชากคนตรงหน้าเข้าหาตัวอย่างแรงไม่สนเลยสักนิดว่าเธอจะเจ็บแค่ไหนเพราะคำพูดเมื่อครู่นี้มันทำให้เขาโกรธจนตัวสั่น
"มันจะมากเกินไปแล้วนะสลิตา!"
"มันไม่มากไปหรอกค่ะ หรือพี่เอื้ออยากจะให้ลูกของเราเกิดมาเป็นลูกเมียน้อยอย่างนั้นเหรอคะ ถ้าต้องถึงขั้นนั้นตาว่าสู้ไม่ต้องให้แกเกิดมารับรู้เรื่องระยำพวกนี้เลยจะดีกว่า!" ถึงตอนนี้เป็นหน้าที่ของเขาแล้วที่ต้องเลือกและตัดสินใจ เพราะหากสุดท้าย เขายังไม่เลือกเธอก็ถือเสียว่าเด็กคนนี้ไม่มีบุญก็แล้วกัน!
ถามว่าเธอจะทำแบบนั้นจริงหรือหากสุดท้ายแล้วเขาไม่มอบสิ่งที่เธอต้องการให้ ก็ต้องบอกไปตามตรงว่าเธอแค่ขู่เท่านั้น เพราะความจริงเธอไม่มีวันทำร้ายลูกได้ลง ใครจะบ้าทำแบบนั้น!