เมื่อไหร่บอสจะชอบผม

เพราะหน้าตาถูกใจ 'สิปปกร' เลยอยากตามใจคนน่ารักของเขา
...แต่ดูเหมือนว่าเขาจะตามใจอีกฝ่ายมากเกินไปหน่อยจนคนที่ต้องอยู่ด้านล่างกลับเป็นตัวเขาเองเสียอย่างนั้น

"แม่งเอ๊ย เธอแม่งโคตรหอม"
สิปปกรเผลอสบถออกมา นิ้วมือของเขาเริ่มขยับไปที่บริเวณลำคอของอีกฝ่ายและถูไถไปมาตามแนบขอบคอเสื้อหวังเลื่อนล้วงลงไปในคอเสื้อของคนตัวหอม แต่กลับถูกมือเล็กรั้งเอาไว้เสียก่อนจนสิปปกรต้องจิ๊ปากออกมาเมื่อถูกขัดใจอีกครั้ง
"จะรออะไรอีก?" คิ้วของเขาเริ่มขมวดกันยุ่งเมื่อคนตัวเล็กไม่ยอมตามใจเขาเสียที
"คุณสิปปกรจำที่พูดกับผมเมื่อกี้ได้มั้ยครับ ที่บอกว่าคุณจำตามใจผมทุกอย่าง?" เสียงนุ่มเอ่ยออกมาทำให้สิปปกรต้องครุ่นคิด เหมือนเมื่อครู่คุ้น ๆ ว่าปากมันจะพูดออกไปแต่จำไม่ได้ว่ากับใครยังไง
"เหมือน... จะจำได้" สิปปกรตอบออกไปตามตรง
"ถ้างั้นคุณสิปปกรจะตามใจให้ผมเป็นฝ่ายทำให้คุณรู้สึกได้ได้มั้ยครับ ให้ผมเอาแต่ใจได้มั้ยครับ?" แม้จะพร่าเบลอไปหน่อยแต่เหมือนเขาเห็นมุมปากของเด็กตรงหน้ายกขึ้นเล็กน้อย
"ก็เอาสิ เธอสามารถเอาแต่ใจได้เต็มที่ตราบใดที่เธอทำให้ฉันพอใจได้"
สุดท้าย สิปปกรก็ต้องยอมตามใจ