มเหสีแสนดีกับจักรพรรดินีใจทราม [เล่ม 3]

เหยาเล่อโดนจูบรัญจวนเย้ายวน นางจับหัวไหล่บอบบางของเหิงเยว่ดึงร่างอีกคนออกแล้วชักชวน

"ไปหอดูดาวกับข้า..."
"แต่ยังกลางวันแสกๆ นะเพคะ จะเห็นดาวหรือไร"

เหิงเยว่กัดปากไม่ยอมไป นางยังอยากจุมพิตอยู่ที่ตรงบันไดนี้ เผื่อใครสักคนหวนกลับมาที่นี่จะได้แลเห็นความอ่อนหวานระหว่างฮองเฮากับฝ่าบาทแล้วโพนทะนาถึงความรักอันโจ่งแจ้งของพวกนางไปทั่วทั้งราชวัง

"ใครบอกข้าจะชวนเจ้าดูดาว ทำอย่างอื่นต่างหาก"
"เหยาเล่อ..."

เหิงเยว่ยังมิทันปริปากเถียงอะไร เหยาเล่อก็จูงมือนางให้ถกกระโปรงแล้ววิ่งออกห่างจากเชิงบันไดมาด้วยกัน ก้มหลบบรรดาขุนนางที่เดินเวียนแถวด้านล่างลานศิลา

จักรพรรดินีกับมเหสีถกกระโปรงยาวเหยียด สองพระนางวิ่งนวยนาดมากระทั่งถึงหอดูดาวแล้วก้าวขึ้นบันไดวนไปยังห้องว่าง ณ ยอดคอหอยสูงเสียดฟ้า
....
เหิงเยว่กับเหยาเล่อจับมือกันขึ้นบันไดหลายสิบขั้น พวกนางหอบหายใจแล้วหัวเราะที่ได้เล่นสนุกราวกับยังเป็นเด็กเล็กๆ สองคน

สมัยตอนเป็นองค์หญิงใหญ่กับองค์หญิงพระองค์โต กฎระเบียบล้วนเคร่งครัดไปหมด เหมือนนกสองตัวโดนขังยังตำหนัก ไร้อิสรภาพ เหยาเล่อกับเหิงเยว่ไม่เคยวิ่งเล่นกันด้วยความเต็มใจตามประสาเด็กหญิงอายุเท่ากันเลยสักครั้ง ยามนี้ พวกนางโตเป็นสาว เพิ่งรู้สึกสะใจอย่างยิ่ง ได้ทำตนเป็นผู้เยาว์ แหกกฎเกณฑ์นานๆ ครั้ง แอบมาอยู่ในหอดูดาวตอนกลางวันได้โดยทหารอารักขาไม่ทันสังเกตเห็น