เลี่ยงมรณา

"กระจอก!!"
เสียงลำพองใจว่าไม่มีใครสู้ตนได้ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆ หันหลังกลับ อย่างคิดว่าเหตุการณ์ก่อนหน้าไม่ควรค่ากับการเสียเวลาของตนเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่ารอยยิ้มนี้ก็อยู่ได้เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น เมื่อ...

ปึก!!!

มีดสั้นปักลงตรงอกซ้ายดังปึก ขณะที่ทั้งสองก็สลับตำแหน่งกันไปเป็นที่เรียบร้อย และจากคนที่ล้มลงนอนกองกับพื้นก็กลับเหยียดกายลุกขึ้นมายืนหยัด ในขณะที่อีกฝั่งกลายเป็นว่าต้องก้มมองช่วงอกตนด้วยแววตาตกตะลึงปนคาดไม่ถึง ก่อนจะล้มฟุบนอนราบลงกับพื้นไปในทันที