Project UnLonely: ภัยพิบัติแห่งความเหงา (และการเอาชนะมัน)

Project UnLonely: ภัยพิบัติแห่งความเหงา (และการเอาชนะมัน)
แปลจากเรื่อง : Project UnLonely HEALING OUR CRISIS OF DISCONNECTION
ผู้แต่ง : Jeremy Nobel, MD, MPH
ผู้แปล : สาริศา กนกวรกิตติ์
สำนักพิมพ์ : Cactus Publishing


ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่คิดว่าอาการเหงาของใครสักคนเป็นเรื่อง
ไร้สาระ อ่อนแอ และงี่เง่า โปรดตั้งสติและเปิดใจรับฟังเราหน่อย...

เคยมีบ้างไหมที่ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าวันนี้ช่างว่างเปล่าแม้มีงานรออยู่ เมื่อความรู้สึกโดดเดี่ยวเกิดขึ้น คุณปัดมันทิ้งไปแค่เพราะไม่อยากอ่อนแอ แต่ลึกๆ แล้วมันยังอยู่ มันบอกให้คุณออกไปใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง ดื่มเหล้า ถ่ายรูปโป๊ตัวเองลงใน X แสดงความเห็นอันเป็นพิษลงโซเชียลมีเดีย หรืออาจจะถึงขั้นกราดยิง

ความเหงาของคุณกับความเหงาของคนอื่นนั้นแตกต่างกัน ถ้าคนที่คุณรักไม่เคยตายจากไป คุณก็ไม่มีวันเข้าใจเพื่อนที่สูญเสียพ่อผู้เป็นที่รัก ถ้าคุณไม่เคยมีแฟน คุณก็ไม่มีทางเข้าใจคนที่มีแฟนแต่ก็ยังเหงาอยู่
ถ้าคุณไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงแสนรักที่ตายจากไป คุณอาจด้อยค่าความรู้สึกคนอื่นด้วยคำพูดทำนองว่า "ร้องอะไรมากมาย ก็แค่หมาตัวเดียว"

ในเดือนพฤศจิกายน องค์การอนามัยโลกออกมายอมรับอย่างเป็นทางการว่าความเหงาส่งผลร้ายต่อร่างกายของเราเทียบเท่ากับการสูบบุหรี่วันละ 15 มวน อันตรายกว่าความอ้วนหรือการไม่ออกกำลังกายด้วยซ้ำ มันคุกคามชีวิตของคนทั่วโลก สร้างภาระให้ครอบครัวและภาครัฐ ทำให้เราสูญเสียชีวิตของคนที่เรารักทั้งทางตรงและทางอ้อม

อย่าอายถ้าหากคุณรู้สึกเหงา เหมือนที่ไม่ต้องอายเวลาที่ร่างกายเริ่มมีอาการป่วย เราควรพูดถึงความเหงาได้เหมือนการสูบบุหรี่หรือน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น เพราะบางทีคนที่หัวเราะดังที่สุดและรักษาใจคนอื่นมากที่สุด อาจจะร้องไห้ได้หนักหนาและเหงาที่สุดก็ได้

คุณล่ะ แน่ใจหรือเปล่าว่าไม่เหงา?
แววตาว่างเปล่าของคนที่คุณต้องการการยอมรับจากเขา
ไม่ได้ทำให้คุณรู้สึกอะไรจริงๆ หรือ?