หย่า...ให้รักต้องร้าย

คำโปรย...

เมื่อคำว่าซื่อสัตย์ จริงใจ ปรารถนาดี ไม่สามารถซื้อใจให้กันได้ สามีที่รัก ได้เทใจที่ควรให้เธอ ให้เลขาสาวหน้าหวานแทน
ถึงจะเจ็บปวดสักเพียงใด ทับทิมก็จะพยายามเปลี่ยนรูปแบบของการดึงตัวสามีให้กลับมา แต่ทำไมละ แทนที่เธอจะรู้สึกดีที่เขาได้กลับมาอีกครั้ง เธอกลับรู้สึกแย่ลง
หรือเพราะเธอเหนื่อยเกินไปแล้วจริงๆ
ยอมเกินไป...ก็เหนื่อยตัวเอง แต่พอยอมปล่อยไป ใจก็เจ็บ...เพราะยังรัก แม้จะมีคนอีกมากมาคอยชมชอบและชื่นชม เธอก็ยังยึดติดกับความรักที่ทุ่มเทให้ไป
สุดท้ายแล้ว ทับทิมจะยอม หย่า หรือ ยื้อ โปรดติดตามได้ในนิยายเล่มนี้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมานานหลายปี ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

ซินยอริต้า


“คุณพีทคะ ทำไมวันนี้ดูคุณไม่มีอารมณ์เลย”
หลังจากมานอนมีอะไรกันเหมือนทุกวันที่ผ่านมา น้ำหวานก็รู้สึกว่าชู้รักของเธอผิดปกติไปจากเดิม คล้ายมีอะไรอยู่ในใจ
“ทับทิมรู้เรื่องของเราแล้วนะหวาน”
น้ำหวานตาโต อยากเป็นตัวจริงของเจ้านายเต็มทีแล้ว ไม่อยากหลบๆ ซ่อนๆ อีกต่อไป
“แล้วคุณทับทิมบอกว่าไงบ้างคะ ด่าหนูไหม ?”
“เปล่า แต่เธออยากหย่า”
“หา แล้วคุณพีทจะหย่าไหมคะ ?” เธอลุ้นหนักมาก เผื่อทองจะหล่นทับตัวเอง โชคใหญ่เลยละอีหวาน
“หึ ไม่เด็ดขาด !”
น้ำหวานลุกมานั่ง ต่อว่าอีกฝ่ายทันที
“แต่คุณพีทเคยบอกจะรีบหย่ากับเขา แล้วพอเขาขอหย่า ทำไมคุณถึงไม่ยอมหย่าละคะ ?”
“เพราะไม่หย่า น้ำหวาน เธอจะเสียงดังทำไมเนี่ย ?”
เลขาสาวรู้ตัว รีบเกาะแขนเจ้านายทันที
“คุณพีทขา หวานท้องอยู่นะคะ ลูกในท้อง อยากให้พ่อมาแต่งงานกับแม่ค่ะ ไหนบอกรักหวาน รักลูกนักหนาไง”
มันก็น่าแปลกมาก แค่ปฏิกิริยาที่เปลี่ยนไปของทับทิม ก็ทำให้เขากลายเป็นหมาหวงก้าง เกิดไม่ยอมหย่าตามที่ตั้งใจไว้ในตอนแรกเสียงั้น
“ฮือๆๆ คุณพีทเปลี่ยนไป”
“พอได้แล้วหวาน ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”
“หึ ถ้าคุณพีทไม่หย่า หวานจะฆ่าตัวตายค่ะ”