ฤ คำนึง

พิกุลตกจากสะพานข้ามแม่น้ำเนื่องจากถูกกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังวิ่งไล่ตีกันชน พอฟื้นขึ้นมาก็มาอยู่ในโลกโบราณที่ไม่ใช่โลกเดิมของเธอ แม้ว่าจะคล้ายแต่ที่นั่นก็ไม่มีใครขี่ม้ามีปีกกัน
นี่มันโลกมหัศจรรย์อะไร!!
มันดูน่าตกใจจนการที่เธอมาโผล่ที่นี่การเป็นเรื่องธรรมดาไปเลย
"แม่หญิงพิกุล อย่าหนีออกจากเรือนเลยหนาเจ้าค่ะ กลับขึ้นไปให้หมอรักษาเถิด แค่วิปลาสกินยาไปสี่ห้าหม้อก็กลับมาเป็นปกติแล้ว"
"ฉันชื่อพิกุลก็จริง แต่ไม่ใช่พิกุลแม่หญิงของพวกคุณ ปล่อยฉันไปเถอะ"
"แม่พิกุลจักหนีพี่ไปไหนฤา กลับเรือนกับพี่เถอะ รักษาไม่นานก็หายดี"
"ท่านขุนฤาชา ฉันไม่ได้บ้านะ!"


..........................................................
นิยายตลกเบาสมอง พระเอกจ้องนางเอกตาเป็นมัน
เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นตามจิตนาการ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน