เวลาที่จะรัก [Time of Ray] #ไอ้ไทม์จะเลิกเป็นเสือ

ไม่เคยคาดหวังกับใคร โดยเฉพาะกับคนที่หาความจริงใจแทบไม่ได้อย่างรุ่นพี่คนนั้น!

คนอย่างเขา เรวัฒน์ ไธยติโยภิณณ์ เกลียดคนอยู่สองประเภทด้วยกัน หนึ่งคือ คนที่ต่อหน้าอีกอย่าง ลับหลังอีกอย่าง และอีกหนึ่งก็คือคนแบบพ่อเขา! เจ้าชู้ กะล่อน ปลิ้นปล้อน เผลอเป็นไม่ได้ทำเหมือนคนอื่นเป็นของเล่นแก้เหงาแบบนั้น! ไอ้พวกที่ชอบเรียกตัวเองว่าคาสโนวาน่ารังเกียจนั่นแหละ!!

เกลียดที่สุด!

ทว่าดันมีเหตุที่ทำให้กลุ่มของเขา ต้องพบมาเจอกับกลุ่มหนุ่มป๊อปประจำมหาวิทยาลัย ถึงความจริงกลุ่มเขาก็ป๊อปไม่แพ้กันก็ตามที

มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะที่เราอาจต้องเจอคนจำพวกกะล่อนปลิ้นปล้อน ซ่อนเล็บ ซ่อนคม ทำตาชะม้ายชะม้อย หลอกล่อเหยื่อจนน่าเอือมระอาเต็มทน!

"กินเยอะๆ สิ ผอมแห้งหมดแล้ว"

"..."

"เอ้า พี่พูดกับเรานะ"

"...?"

คนน่ารำคาญ! 

ความจริงก็ไม่ได้อคติขนาดนี้ แต่อันนี้รับไม่ได้จริงๆ แถมยังมาทำยิ้มย่องอย่างนึกสนุกใส่เขาทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันอย่างนี้อีก 

ไม่อยากสนิทด้วยหรอกนะ!

สำหรับเขาพวกคบไม่เลือก เกลือกกลั้วไปทั่วน่ะ สมควรตายเสียให้หมด!

ไอ้พวกหน้าตาดีเสียของ!

เอ่อ...ถึงเพื่อนเขาจะจัดอยู่ในนั้นด้วยก็เถอะ แต่ว่าก็ไม่เหมือนกัน เพื่อนก็คือเพื่อน แต่กับ...

"ทำไมพี่ถึงรู้สึกว่าเรากำลังด่าพี่อยู่เลยล่ะ"

"..."

ก็ใช่น่ะสิ!

"พี่ถูกใจเรา เรามาลองคุยกันดูไหม?"

หา?

"???"

ไอ้บ้านี่ นอกจากกะล่อนแล้วยังคิดเองเออเองเก่งอีกสินะ

ก็แค่มีเรื่องให้ต้องเจอกันบ่อยๆ จนเอียนขี้หน้า แต่ทำไมไอ้รุ่นพี่คนนี้ก็ยังยิ้มร่าหน้าหนามาระรี้ระริกอยู่ตรงหน้าเขาตลอดด้วยวะเนี่ย!?

"ไอ้เรย์ นี่มึง..."

"แล้วก็ พี่ไทม์..."

แล้วทำไมต้องมาโดนพวกมันเห็นฉากโง่ๆ ในละครน้ำเน่าแบบนี้อีกด้วยเนี่ย!!!

"เรย์ครับ"

เออ! เรียกอยู่ได้ เรียกซะจนอยากเปลี่ยนชื่อมันซะเดี๋ยวนี้เลย!



อลวน อลเวง ความรักนี่มันยากแท้หยั่งถึงจริงๆ ถึงได้ทำให้คนสองคนที่ต่างกันสุดขั้วมาลงเอยกันได้แบบนี้ บางทีมันก็ขึ้นอยู่กับจังหวะเวลา แล้วก็...ใครคนนั้นที่ดึงดูดสายตาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

#เวลาที่จะรัก #พี่ไทม์ไม่ได้เจ้าชู้ #ไม่เป็นหรอกตัวพ่อจะล่อน้องอย่างเดียว 



**เนื้อหาในนิยายเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ และสถานที่จริงใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน**