ปีศาจ​ห​ย​ู​่​เยียน​

ระหว่าง​ทางที่ตงหยางกำลังก้าวเท้ายาวๆ​ เพื่อกลับไปยังบ้านที่ตนเองใช้พำนัก​อยู่​เพียงลำพัง​ ได้มีหญิงสาวที่มีใบหน้าและรูปร่าง​ที่ดูสวยงามมีเสน่ห์​มากมายชนเข้ากับแผงอกของเขา

"ข้าขอโทษ​ที่ข้าเผลอชนเจ้า​ แต่ข้าไม่ได้​มีความตั้งใจ​กระไรเลย​ หวังว่าเจ้าจะไม่โกรธ​เกลียด​ข้า" หญิงสาวพูดโดยไม่กล้าสบตากับเขา

"ไฉน​เจ้าถึงพูดเช่นนี้​ พูดราวกับ​ข้าเกลียดเจ้านักเจ้าหนาอย่างนั้น​ เจ้ามีกระไรในใจหรือไม่?" 

ท้ายประโยค​ของชายหนุ่มที่นางเพิ่งตั้งใจชนเขา​ได้เรียกร้องให้นางหันมาสบตากับเขา

"ข้าขอไม่พูดกระไรจะดีกว่า...ข้าพูดไปก็ไม่ได้​ทำให้ข้ารู้สึก​ดีขึ้น​ได้หรือยังไงเจ้าก็ไม่มีวันที่จะเข้าใจ​ข้าได้"

นางพูดประโยค​นี้จบ​ นางเบือนหน้า​หนี... 

"เมื่อเจ้ายังไม่ได้​พูดกระไรให้ข้าได้ฟังเลย​ ไฉน​เจ้าเร่งตัดสินข้าแล้ว" 

"ข้าไม่ได้​ตัดสินเจ้าแต่ข้าเจอแบบนี้มาจนข้าเริ่มจะชินแล้ว"

"งั้นก็ตามแต่ใจเจ้า...ข้าจะไม่บังคับ​ใจเจ้าให้ต้องพูด"

หญิงสาว​ฉุกคิดขึ้น​โดยพลันว่าเขาจะใช่ชายหนุ่ม​คนนั้นที่นางกำลัง​ตามหาอยู่หรือไม่เหตุเพราะ​เขาสนทนา​กับนางเหมือน​กับว่ามีความรักใคร่​กันมาก่อน... 

"ไฉน​เจ้าถึงเงียบไปเลย​ พอข้าพูดเช่นนั้น?"

ตงหยางใช้มือ​ใหญ่​ของเขาจับใบหน้าของหญิง​สาวให้หันมามองเขา

"เจ้าชื่อกระไร​ ข้าอยากรู้" 

นางถามขณะ​ที่กำลังจับจ้อง​อยู่​กับใบหน้าของชายหนุ่ม​

"ข้าชื่อตงห​ยาง​ เจ้าคงจะไม่ได้ชื่อหยู่เยียนหรอกใช่หรือไม่?" 

นางชะงัก​ไป​สักแป๊บ​หนึ่ง​ก่อนจะพยักหน้า​ตอบรับพลางพูดยืนยันว่านางคือเจ้าของชื่อนั้น

"ข้าชื่อ​หยู่เยียน"