ชูใจ

สำหรับบางคน ยามเมื่อมีปัญหา
อาจต้องอ่านหนังสือสักเล่ม
หรือฟังใครสักคนให้กำลังใจ
แต่สำหรับตัวเองแล้ว ยามที่สุขจนยิ้มคนเดียวได้
หรือทุกข์จนไม่มีคำพูดใดเยียวยา
นอกจากวิงวอนดุอาอ์จากอัลลอฮฺ
และการเปิดอัลกุรอานเพื่ออ่านดำรัสจากพระองค์แล้ว
การเขียนคือวิธีการเยียวยาหัวใจได้เป็นอย่างดี

เรื่องราวจากวิถีแห่งวันในพื้นที่ชีวิตของตัวเองและคนรอบข้าง
จึงเป็นเรื่องราวที่นำมาสู่การร้อยเรียง
เมื่อเวลาผ่านไป สิ่งสะท้อนจากผู้คน
นั่นทำให้ได้รับรู้และเพิ่มความมั่นใจขึ้นมาอีกนิดว่า
สิ่งที่เราร้อยเรียงขึ้นมา มิใช่เพียงแค่เยียวยาหัวใจผู้เขียน
แต่กลับเป็นพลังใจให้ใครบางคนได้เช่นกัน
และในทุกอักษรล้วนมีใครสักคน
หรือมากกว่านั้น อยู่ในความทรงจำเสมอ

#ชูใจ ^^