หลงกลรัก

หญิงสาวได้เจอกับรักแรกพบโดยบังเอิญ เขาทั้งอ่อนโยนและอบอุ่นราวกับเจ้าชายในฝัน ชีวิตหลังแต่งงานช่างหอมหวานราวกับอยู่ในนิยายโรแมนติก แต่แล้วหลังจากไปเจอครอบครัวของเขาเธอถึงเพิ่งได้รู้ว่าเขาเป็นมาเฟีย แถมยังเป็นศัตรูของครอบครัวเธออีกด้วย!
------------------------------------------------------
"ไม่แต่ง! ยังไงป๊าก็ไม่ยอมให้หนูแต่งงานกับมันหรอกนะ"
"อย่าว่าแต่คุณไม่อยากให้ลูกสาวแต่งงานกับลูกผมเลย ผมก็ไม่ยอมยกลูกชายให้เหมือนกัน!"
เสียงประกาศกร้าวระหว่างผู้ใหญ่ของทั้งสองครอบครัวดังลั่นห้องอาหารของภัตตาคารที่ถิงถิงเป็นฝ่ายโทรจองล่วงหน้าเป็นเดือน เธอได้แต่นั่งมองซ้ายทีขวาทีสลับกันไปมาระหว่างพ่อของเธอและพ่อสามีที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดทะเลาะกัน
"ก็ดี! ถ้างั้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันตรงนี้แหละ!"
"ต้องการอย่างนั้นก็ได้ ไป! กลับบ้านของเรากัน อย่าไปแต่งงานกับพวกลิ้นสองแฉกเลย พวกนี้ไว้ใจไม่ได้!"
"พอครับ! ทุกคนพอได้แล้ว เงียบ ๆ กันหน่อย! จะทะเลาะกันทำไมครับ ผมไม่เก็ตเลย วาย?" สำเนียงไทยปนอังกฤษถูกเอ่ยออกมาทันทีเมื่อบรรยากาศทั้งห้องอาหารเงียบสนิท พร้อมกับสายตาแข็งกร้าวจากคนของตระกูลจางที่กำลังจดจ้องมายังเขา ซึ่งคริสเตียนก็จ้องตอบโดยไม่ได้มีท่าทีหวั่นเกรง สำหรับเขาแล้ว เขาอยากจะแต่งงานกับถิงถิง เขารักเธอ ถึงแม้ว่าตระกูลแกรนซ์จะจงเกลียดจงชังตระกูลจางก็ตาม เพราะเขาเอาคนลูกมาทำเมีย ไม่ได้ไปปล้ำคนพ่อมาทำพันธุ์สักหน่อย
"มึงก็รู้นี่ว่าตระกูลมึงไม่ชอบตระกูลกู"
"พอแล้วน่าเฮีย แค่นี้หนูก็ปวดหัวมากพออยู่แล้วนะคะ" ถิงถิงที่ทนฟังมาตั้งแต่ต้นในที่สุดก็เอ่ยปากออกมา ร่างเล็กเอื้อมไปดึงสามีที่ยืนอยู่ให้นั่งลงที่เดิม ดวงตากลมสีน้ำตาลเข้มมองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างสิ้นหวัง แม้ว่าพ่อและพี่ชายของเธอจะไม่เห็นด้วยแต่ตอนนี้ก็ยังอยู่ในขั้นที่เธอรับมือไหว ยังไงคริสเตียนก็เป็นผู้ชายที่เธอรัก เป็นสามีที่ดี แล้วก็น่าจะเป็นว่าที่พ่อของลูกที่ดีได้เช่นกัน แค่ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจกันนิดหน่อย อีกไม่นานพวกท่านก็ต้องใจอ่อน แม้ว่าเธอจะไม่รู้ถึงปัญหาที่เคยเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองตระกูลก็ตาม
"ทำไมหนูพูดกับเฮียแบบนี้ หนูไม่รู้เหรอว่าบ้านมันทำอะไร ทำไมถึงได้ไปหลงรักมัน ไหนหนูบอกเฮียว่าหนูไม่ชอบพวกใช้กำลังมากกว่าสมองไงคะ" มู่เฉินหันไปถามน้องสาวเสียงอ่อน แม้ว่าน้ำเสียงที่ใช้สนทนากับคริสเตียนก่อนหน้านี้จะแข็งกระด้าง แต่พอเป็นน้องสาวเพียงคนเดียวแล้วนั้น เขาพร้อมจะโอนอ่อนให้เธอเสมอ ยกเว้นแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่ชีวิตเขายอมไม่ได้ นั่นก็คือปล่อยให้ถิงถิงแต่งงานกับไอ้ลูกครึ่งฝรั่งตรงหน้านี้ ยิ่งเห็นหน้ามันยิ้มเย้ยกลับมาเขาก็ยิ่งขัดใจจนอยากจะลุกขึ้นไปปล่อยหมัดกังฟูใส่ปากมันสักป้าบ
"คริสเตียนเขาเป็นคนใจดีนะคะ เป็นผู้ชายในฝันตามที่หนูบอกเฮียไง หนูเคยเล่าเรื่องของเขาให้เฮียฟังตั้งหลายครั้งแล้วนี่ เฮียก็ยังชมเขาอยู่เลยนะคะว่าเขาเหมาะกับน้องสาวเฮียที่สุด"
"ก็ใช่ค่ะ แต่ตอนนั้นหนูแค่โทรมาเล่าไงคะ เฮียไม่ได้เห็นหน้าก็เลยเออออไปด้วย แต่ตอนนี้เฮียเปลี่ยนใจแล้วค่ะ ไม่เห็นด้วยมาก ๆ"
"ทำไมล่ะคะ"
"หนูอยากรู้จริง ๆ เหรอคะ" มู่เฉินรีบถามน้องสาว ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเธอพยักหน้าตอบ
"ค่ะ หนูอยากรู้ เฮียบอกมาเลยค่ะ เรื่องมันจะได้จบ ๆ แต่ถ้าเหตุผลของเฮียฟังไม่ขึ้นหนูจะแต่งงานกับคริสเตียน แม้แต่ป๊ากับเฮียก็ห้ามไม่ได้ด้วย" ถิงถิงเองก็อยากจะรู้เต็มทนแล้วว่าทำไมคริสเตียนสุดที่รักของเธอถึงได้ไม่ได้รับการยอมรับ ทั้งที่ตอนนั้นทั้งพ่อและพี่ชายเธอต่างก็ลงความเห็นว่าเขาคือผู้ชายที่เหมาะสมกับเธอมากแท้ ๆ
"ได้สิคะ เฮียกล้าการันตีเลยว่าหนูไม่มีทางอยากจะแต่งงานกับมันอีกแน่นอน" มู่เฉินพูดด้วยความมั่นใจพร้อมกับเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะเหลือบหางตาเรียวรีไปมองคริสเตียนที่นั่งอยู่อีกฝั่ง
"หมะ หมายความว่าไงคะเฮีย ที่บ้านเราไม่ถูกกับบ้านคริสเตียนเพราะอะไรกันแน่คะ"
"มันเป็นมาเฟียค่ะหนู"