เชลยรักแม่ทัพหยาง

ในคืนที่พ่อของนางถูกฆ่าอย่างไม่เป็นธรรม ข้อหากบฏวางยาพิษปลงพระชนม์ เยี่ยจือหลิน จึงกลายเป็นเชลยของแม่ทัพหนุ่มผู้เลือดเย็นอย่างหยางกงชิง

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"หากไม่ร่วมมือกับข้าแล้ว เจ้าจะไปร่วมมือกับผู้ใด มีใครในแคว้นนี้จะกล้าเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อช่วยกบฏอย่างเจ้า"
สกุลเยี่ยล่มสลาย หมดสิ้นบารมี ผู้ใดก็ไม่อยากยื่นมือเข้าช่วยเพราะเกรงจะถูกอาญาไปด้วย
"คิดดูให้ดี การตายสำหรับเจ้ามันง่ายนิดเดียว แต่หากเจ้าตายไปแล้วใครเล่าจะช่วยคืนความยุติธรรมให้สกุลเยี่ย"
"....."
"สกุลเยี่ยจะตายไปพร้อมกับมลทิน"
"....."
"เจ้าอยากให้เป็นเช่นนั้น?"
ไม่ นางจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น
"ข้าเป็นคนเดียวที่ช่วยเจ้าได้" หยางกงชิงย่อตัวลง ยื่นปิ่นปักผมมาตรงหน้า
เยี่ยจือหลินเม้มริมฝีปากแห้งผากเข้าหากัน สบสายตากับเขาอย่างชั่งใจ ตอนนี้นางไม่มีทางเลือก ถึงแม้เขาจะเป็นคนสั่งฆ่าถังจินฮ่าว แต่ในยามนี้ ไม่มีผู้ใดช่วยนางได้นอกจากเขาเพียงผู้เดียว
"หากเจ้าอยากคืนความยุติธรรมให้สกุลเยี่ย ก็จงร่วมมือกับข้า ไม่เช่นนั้นก็ตายไปพร้อมกับตราบาปที่จะติดตัวตระกูลเจ้าไปตลอดกาล"
"....." เยี่ยจือหลินหลับตาลงช้าๆ น้ำตารื้น ยื่นมือสั่นเทารับปิ่นนั้นจากมือเขา

ความเจ็บปวดจากการสูญเสียบิดาทำให้นางไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่อาจตายได้ด้วยต้องอยู่ทวงคืนความยุติธรรมให้วงศ์ตระกูล กลายเป็นความเจ็บปวดที่ต้องแบกรับ

ภาระอันหนักอึ้งกับการล้างมลทิน คือสิ่งที่นางหลีกเลี่ยงไม่ได้