คู่หมั้นของฉันเป็นมาเฟีย

"ช่วยกรุณาเบาๆหน่อย อุ่นเป็นคู่หมั้นนะ ไมใช่เชลย" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับขึงตาใส่อย่างขุ่นเคือง เขาหยุดเดินแล้วหันกลับมามองฉันด้วยสายตานิ่งเรียบแฝงความไม่พอใจ
"ฮึ! ที่ฉันหมั้นไม่ใช่เพราะพิศวาส แต่ฉันกลัวเธอเป็นหนอนบ่อนไส้แค่นั้น อย่าสำคัญตัวเองผิด" คุณลูฟพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบนิ่งเย็นชาเมื่อเขาพูดจบฉันยืนตัวแข็งทื่อตัวชาไปหมด คำพูดเหล่านั้นมันเหมือนมีดนับร้อยเล่มกรีดลึกลงไปในหัวใจรู้สึกเจ็บปวดจนทนไม่ไหว
นั้นสินะ เขาแค่กลัวว่าฉันจะเป็นหนอนบ่อนไส้ เอ๊ะ! แล้วฉันจะเสียใจทำไมอะ ถ้าเขารู้ว่าฉันไม่ใช่เขาคงปล่อยฉันไป