ได้เจอกันทั้งทีผมเอาพี่เป็นผัวนะครับ

-คำโปรย-
"เพราะซินซินสินะ นายรักกับซินซินมานานแค่ไหนแล้ว รักกันก่อนที่นายจะได้เจอฉันรึเปล่า?"
สายตาเลื่อนลอยของเฟยหยางมองไปยังดวงตาคมของชัชชัยราวกับค้นหาเศษเสี้ยวของความรักอีกครั้ง และเขารู้แล้วว่าต่อให้พยายามค้นหาสักเท่าใด ก็คงไม่มีวันเจอ เพราะมันไม่เคยมีอยู่
"ไม่สำคัญหรอกว่ากูรักกับคุณซินซินตอนไหน เพราะยังไงสุดท้ายกูก็จะแต่งกับคุณซินซิน"
เฟยหยางกลืนก้อนสะอื้นลงคอ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความขมขื่น รอยแผลที่เริ่มหายดีถูกกรีดซ้ำอีกครั้ง และครั้งนี้มันเจ็บปวดมากกว่าครั้งนั้น
"อืม...เข้าใจแล้ว จะยิงก็ยิงเถอะฉันพร้อมแล้ว"
เฟยหยางหลับตาลง บ่งบอกว่าพร้อมรับกระสุนตามแต่ชัชชัยจะลั่นไก อย่างน้อยก็รู้แล้วว่าที่ผ่านมาคนใจร้ายคนนี้ไม่เคยรู้สึกอะไรเลย

ปัง!!!