Evening star

-Evening star-
หากคุณคือดวงตะวัน ฉันก็คือหิ่งห้อยที่รู้จักดวงจันทร์ผ่านเงาสะท้อนของบึงน้ำและได้แต่จินตนาการว่า
แสงฉายฉานของดวงตะวันจะอบอุ่นอ่อนโยน หรือร้อนระอุจนแผดเผาหิ่งห้อยไม่ให้เหลือแม้แต่เศษเถ้าธุลี
######
"เธอชอบฉันไหม"
คำถามของเขาทำให้เธออึ้งไป ก่อนที่เธอจะเอ่ยสวนกลับไปว่า
"แต่คุณไม่ได้ชอบฉันแบบนั้นนี่"
"ฉันไม่เคยพูดว่าฉันไม่ชอบเธอ"
หญิงสาวไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูดสักนิด
"คุณมองฉันเป็นภาระมาโดยตลอด"
เขาถอนหายใจ เสียงที่หลุดออกมาก็รู้สึกเหนื่อยหน่ายนิดๆ ที่เธอคิดเองเออเองไปไกลได้ถึงขนาดนั้น
"เธอใช้ตาข้างไหนมองว่าฉันมองเธอเป็นภาระ"
"ทั้งสองข้าง"
"แสดงว่าตาของเธอมีปัญหา"
"..."
"ที่ผ่านมาฉันนึกว่าเธอรู้อยู่แล้วว่าฉันคิดอะไรอยู่ เธอถึงได้เล่นกับฉันแบบนั้น เกมแมวจับหนูมันคงสนุกดีถ้าเธออายุมากกว่าสิบเจ็ด หรือสิบแปด"
"..."
"แต่โทษที ตอนนั้นฉันยังไม่พร้อมที่จะรีไทร์ และฉันก็ไม่อยากเปิดกล่องของขวัญผูกโบที่เธอยัดคุกเอาไว้ในนั้นด้วย"
หญิงสาวเม้มปากแน่น เธอไม่ได้โกรธที่ถูกเขากล่าวหา ที่เธอรู้สึกคืออยากหัวเราะ
แปลกมาก
ทำไมเธอถึงอยากหัวเราะต่อหน้าคนคนนี้กันล่ะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมรับข้อกล่าวหาของเขาหรอก
"ฉันไม่ได้เล่นเกมแมวจับหนูกับคุณ"
"เธอเล่น"
"..."
"แต่ในสายตาของฉันเธอยังเด็กเกินกว่าที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้"
"แล้วยี่สิบสองไม่เด็กรึไง"
ดวงตาคู่นั้นมองตั้งแต่เส้นผมยุ่งเหยิงของเธอไปจนถึงผิวเนื้อที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้า ตอนที่เขาเลื่อนสายตากลับมามองที่ใบหน้าของเธอ เขาก็เอ่ยเสียงทุ้มต่ำ
"เธอรู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธอโตพอรึยัง และฉันก็เห็นด้วยเธอโตแล้ว พร้อมแล้ว"