หลักการ-ทฤษฎีและการปฏิบัติการโหราศาสตร์ฮัมบูร์ก

จากแนวความคิดที่ว่า จักรวาลมีชีวิต ดวงอาทิตย์ และ ดาวพระเคราะห์ทั้งหลายมีอิทธิพลต่อกัน สิ่งที่ได้รับพลังงานจากดวงอาทิตย์ ต่างก็มีพลังของตนไปตามโอกาส ซึ่งปรากฏและจังหวะที่สามารถแสดงอิทธิพลได้ สรรพสิ่งที่อยู่ภายใต้จักรวาลย่อมส่งและรับกระแสคลื่นแห่งอิทธิพลที่มีต่อกัน จากนามธรรมสู่รูปธรรม (ABSTRACT TO MATERIALISTIC) หรือ อาจกล่าวได้อีกอย่างหนึ่งว่า "ความเป็นไปแห่งดาวพระเคราะห์ทั้งหลาย คือ "ความเป็นไปแห่งโอกาสแห่งกรรมที่รับและส่งต่อกัน ซึ่งส่งมาเป็นนามธรรม และ รับอิทธิพลมาปรากฏโดยผ่านแกนโลก เป็นรูปธรรม เป็นเหตุการณ์ และ เป็นปรากฏการณ์แห่งโลกตามจังหวะต่างๆ"
ดังนั้น ผู้ถ่ายทอดอิทธิพลแห่งจักรวาล และ อิทธิพลแห่งดาวพระเคราะห์ต่างๆ ก็คือ "สิ่ง" ที่เป็นปรากฏการณ์ต่างๆเหล่านี้ ซึ่งก็คือ โลกในจุดต่างๆ นั่นเอง"

ปัจจุบันวิชาโหราศาสตร์ได้พัฒนาการไปมาก จนทำให้ความเชื่อถือเดิมของบุคคลทั่วไปที่เข้าใจว่า วิชาโหราศาสตร์เป็นวิชาที่พิสูจน์ให้เห็นประจักษ์ไม่ได้นั้น กลายเป็นความเชื่อที่ล้าสมัยไปโดยสิ้นเชิง เพราะด้วยเทคนิคและวิธีการของโหราศาสตร์แนววิทยาศาสตร์สมัยนี้นั้น นอกจากจะอำนวยให้ทดสอบดูให้เห็นประจักษ์ชัดแล้ว ยังแสดงให้เห็นว่า "มีความเป็นวิทยาศาสตร์ที่มีสมมุติฐานน้อยกว่าวิทยาศาสตร์บางสาขาเสียอีก" และถูกให้คำจำกัดความเสียใหม่ โดยทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ด้วยการวิเคราะห์จากโครงสร้างดาวพระเคราะห์ซึ่งแสดงอิทธิพลเป็นวิชาโหราศาสตร์แนววิทยาศาสตร์ว่า :-
"โหราศาสตร์ คือ วิทยาศาสตร์หรือวิทยาการที่ว่าด้วยการจัดระเบียบโลก"
สำหรับทางสถาบัน ขอให้นิยามตามความหมายของชาวพุทธว่า :
"วิทยาการที่ว่าด้วยการอ่านกรรมจากผังดาว"
(THE SCIENCE OF EXPLORING KARMA VIA THE PLANETARY-CHARTS)