ตรวนรักปฏิญญา

วรรณสิงห์ควรทำอย่างไร เมื่อรักนั้นยังคงอยู่... ทั้งที่เขาควรเกลียดชัง


คำโปรย

ปฏิญญาร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด เมื่อต้องปล่อยรักแรกของเธอไป

แต่สำหรับวรรณสิงห์ ความเจ็บปวดนั้นมันเทียบไม่ได้ กับเขาที่ยังรักเธออยู่ ท่ามกลางความเกลียดชัง

เขากล่าวโทษว่าเธอเป็นคนผิด หากเธอเองก็เลือกที่จะปิดบังความจริงทุกอย่าง

แต่ต่อให้อธิบายอย่างไร ชายหนุ่มก็คงไม่รับฟัง เมื่อเขาได้เกลียดและยัดเยียดข้อหา นอกใจ ให้กับเธอมาแล้ว

และไม่มีความคิดที่จะให้อภัยต่อให้ทั้งหมดเป็นเพียงแค่เรื่องโกหกก็ตาม


ตัวอย่างเนื้อหา

"คุณเห็นผมตาบอดหรือไง" ชายหนุ่มกระซิบรอดไรฟัง อยากจะเอื้อมมือไปบีบคอคนตรงหน้าเหลือเกิน เมื่อเริ่มทนฟังคำแก้ตัวของเธอไม่ได้ "ผมพยายามแทบตายเพื่อที่จะลืม ๆ ไปซะว่าพลอยนอกใจ แต่วันนี้คุณกลับมาย้ำเตือนให้มันชัดเจนยิ่งกว่าเก่า เผลอแป๊บเดียวคุณก็ล่อผู้ชายมาติดกับ... ผมให้คุณออกไปเที่ยวนะพลอย ไม่ใช่ให้ออกไปร่าน!"

"คุณสิงห์! พลอยไม่ได้ทำอย่างนั้นนะ"

ปฏิญญาเบิกตาค้างกับคำกล่าวหานั้น อยากหลอกตัวเองเหลือเกินว่าหูฝาด คนอย่างคุณสิงห์ไม่มีทางที่จะพูดจาหยาบคายกับเธอได้ แต่ก็ไม่สามารถ เพราะภาพตรงหน้ามันสวนทางจากสิ่งที่เขาเคยเป็น ถ้อยคำร้ายกาจที่ออกจากปากบวกกับความเจ็บที่เกิดจากการบีบรัดทั่ววงแขนก็บอกได้ ว่าเขาจงใจดูแคลนเธอแค่ไหน

ไหนจะความรวดร้าวที่เกิดขึ้นทั้งใจ หยดน้ำตาที่กำลังรินไหล ทุกอย่างชัดเจนเหลือเกินว่าดวงตาที่เคยมองกันด้วยความรัก ความหลงใหล ณ ตอนนี้เหลือไว้แค่ความเกลียดชัง

"คุยอะไรกับมัน..." หากวรรณสิงห์ไม่สนใจอีกต่อไป ทั้งที่รู้ว่าเธอเจ็บจากใบหน้าที่เหยเก แต่เขากลับเอื้อมมาบีบต้นแขนข้างที่เหลือไว้ พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ดวงตาเรียวใหญ่ก็แดงก่ำเหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้

ยิ่งเธอเงียบเขายิ่งเดือดดาล ยิ่งปฏิญญาสะอื้นออกมาเขายิ่งตะโกนลั่นเพื่อกลบเสียงนั้น

"ผมถามว่าคุยอะไรกับมัน!"



ขออนุญาตเปิดเรื่องใหม่นะคะ

เรื่องนี้พระเอกเป็นประสาท นางเอกก็น่ารำคาญ

เป็นพล็อตที่ไรท์เขียนไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อนค่ะ เพิ่งเปิดเจอเลยเอามาเกลาใหม่

แนวอาจจะเก่าไปบ้างสำหรับหลาย ๆ ท่าน แต่ยังไงก็หวังว่าจะอ่านด้วยความอภิรมย์นะคะ

****ซื้อผ่าน www.mebmarket.com จะถูกกว่าระบบ IOS ค่ะ ****