ข้าไม่เป็นแล้วฮองเฮา

แต่งให้เขามาห้าปี ดูแลวังหลังให้เขาด้วยเลือดเนื้อและน้ำตา แต่เขาก็ยังไม่รู้จักพอ เช่นนั้นนางขอหยุดเองก็แล้วกัน ฝ่าบาทไม่ต้องอาลัยกันถึงเพียงนั้น ระหว่างพวกเราหยุดเสแสร้งว่ารักกันเสียที แค่คิดก็เอียน

______________

หลินฉู่หงพยายามลืมตาดูว่าคนที่ช่วยนางเอาไว้คือใคร นางเฝ้าอธิษฐานว่าอย่าให้เป็นฮ่องเต้คนนั้น ไม่อย่างนั้นนางจะยอมกลั้นใจตายเสียเดี๋ยวนี้เลย

"ไฟไหม้อันใดถึงเปียกไปทั้งตัวเช่นนี้" ชายหนุ่มยังมีกะจิตกะใจที่อยากจะล้อเล่นขึ้นมา

กู้อวิ๋นส่งสายตาให้กู้เฟยส่งเสื้อคลุมให้เขาเพื่อคลุมร่างให้กับหลินฉู่หงต่อไป

"เจ้าเป็นใครกัน" ฮ่องเต้รับสั่งอย่าไม่พอพระทัย

หลินชงรีบก้าวมาขวางระหว่างฮ่องเต้กับกู้อวิ๋นเอาไว้ เขาไม่กลัวว่าฮ่องเต้จะทำอะไรกู้อวิ๋นได้ แต่กลัวว่ากู้อวิ๋นจะซัดฮ่องเต้หมอบลงไปก็เท่านั้น

ขนาดหลินชงก็เคยถูกกู้อวิ๋นยกทุ่มมาแล้วเช่นกัน นับประสาอะไรกับคนที่อ่อนแออย่างฝ่าบาท ไม่ถูกเหยียบตายก็คงขาหักแน่นอน

"กู้อวิ๋นเป็นสหายของหม่อมฉันพ่ะย่ะค่ะ แต่อีกไม่นานคาดว่าสถานะของเขาก็คงเปลี่ยนไป"

วันนี้มีคนเห็นกู้อวิ๋นอุ้มหลินฉู่หงขึ้นมาจากสระบัวมากมาย ดังนั้นคนที่น้องสาวของเขาจะแต่งกดด้วยได้ก็คงมีแค่เพียงกู้อวิ๋นเท่านั้น

 ตระกูลหลินทุกคนรีบพาน้องสาวกลับจวนทันที ฮ่องเต้ได้แต่ทอดพระเนตรมองตามโดยที่ไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้เลย

และอีกอย่างที่ทำให้พระองค์ได้รู้ก็คือสิ่งที่เคยเป็นของพระองค์ บางทีพระองค์อาจไม่ได้ครอบครองมันอีกต่อไป