รักลับวาเลนไทน์

ผู้หญิงบ้าอะไร! บุกขึ้นรถคนอื่นอย่างหน้าด้าน ๆ แล้วยังจะมาถามหาไซซ์อีก อยากจะบอกแม่สาวใจกล้าบ้าบิ่นคนนี้ว่า 'พี่น่ะใหญ่ น้องน่ะไหวเหรอ?' เฮ้อผมนี่ยอมใจผู้หญิงสมัยนี้เลย จู่โจมเร็ว ปากกล้า ท้าประลองนัดกระชับมิตรกับผู้ชายแปลกหน้าเป็นว่าเล่น แต่เอาเหอะไหน ๆ วันแห่งความรักนี่มันเคยเป็นวันมหาวิบัติแบบไม่เผาผีกันเลยสำหรับผมอยู่แล้ว มันจะแย่ไปกว่านี้ไม่ได้หรอก อีกอย่างไอ้น้องชายภายใต้กางเกงผมนี่สิมันเรียกร้องให้ผมจับแม่สาวเอ็กซ์แตกนี่กดเหลือเกิน
------
“นี่คุณมาไงเนี่ยลงไปผมจะกลับบ้าน” ปกติรถผมมันเป็นรุ่นที่จะเปิดอีกฝั่งเองไม่ได้หากผมไม่เป็นคนเปิดให้ สงสัยคงต้องเอารถไปเช็กที่ศูนย์ว่าระบบมันขัดข้องตรงไหน
“เท่าไหร่?”
คืออะไร?เท่าไหร่ เวรนี่เธอเห็นผมเป็นเด็กโฮสหรือไงเนี่ย
“คุณผมไม่ได้ขาย ลงไป” ผมไล่เธอตรง ๆ แต่สายตากลับมองหญิงสาวด้านข้างไม่วาง แม่งโคตรยั่วเลยว่ะ สายตาผมแม่งโคตรทรยศ!!
เริ่มอิจฉาหนุ่มโฮสแล้วหนึ่ง ยิ่งหน้าอกใหญ่ที่มีเพียงเดรสสั้นตัวน้อยห่อหุ้มไว้เพียงหมิ่นเหม่ ยิ่งทำให้ขนอ่อนบนตัวผมลุกชันอย่างพร้อมเพรียง เวร!ของก็ไม่ได้ขาดแม่งทำไมแค่นี้ถึงกับแข็งวะ!
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ขาย คุณน่ะเท่าไหร่” เสียงอ้อแอ้สายตาแพรวพราว เริ่มถามประโยคเดิมที่ผมตอบไปแล้วอีกครั้ง
“อะไรของคุณเท่าไหร่ ผมบอกว่าผมไม่ขาย คุณจะให้เท่าไหร่ผมก็…” ผมมองแม่สาวช่างยั่วที่ส่งตาปรือ ริมฝีปากยั่วยวนจนพูดต่อไม่เป็น เธอคงถามถึงไซส์ไอ้นั่นใช่ไหมนะ คงใช่แหละ
ผมกระแอมหนึ่งทีก่อนจะตอบไปด้วยความภาคภูมิใจในความเป็นชาย ทว่า…
“คงไซส์เล็กสินะ ว้าเสียเวลาจริง” ผมไม่ทันได้พูดนี่สิ แม่คุณทูนหัวกลับดับความมั่นผมเสียก่อน และที่สำคัญเธอกำลังจะเปิดประตูลงจากรถผม ฮึ!คิดเหรอว่าสบประมาทคนอย่างไอ้ศิลาแล้วจะจากไปหน้าตาเฉยได้ ฝันไปเถอะ!
ผมถือวิสาสะเอื้อมือไปคว้าท่อนแขนเธอไว้ “เดี๋ยวสิคุณ เท่าไหร่ถึงจะไปด้วย” รู้จักไอ้ศิลาน้อยไปสิ ถึงจะเคยโดนเท แต่ปัจจุบันมีแต่น้ำแตกแล้วแยกทาง อย่าคิดว่าขึ้นมาอ่อยถึงบนรถแล้วจะรอดไปได้
“ขอแค่คุณ 56 ขึ้นไป ฉันให้ทั้งคืนเลย เล็กกว่านี้ไปตายซะ” โหแรงมากแม่ แรดของจริง ชายไทยน้อยคนที่จะมีไซส์นี้ ผมนี่ซี้ดจนเข็ดฟันเลยกับคำพูดตรง ๆ ของคนกึ่งเมากึ่งมีสติ
“งั้นคุณก็ไปกับผมได้ ผมผ่านเกณฑ์” ผมยิ้มร้ายให้เธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปรัดเข็มขัดนิรภัยให้เจ้าหล่อน แล้วทะยานเจ้าสี่ล้อไปยังจุดหมายปลายทางที่กำลังคิดไว้ในหัว