ทัณฑ์ร้ายล่ามหัวใจรัก

เพียงเพราะความแค้นทำให้ชวินทร์ผู้ชายที่เคยอบอุ่นกลับกลายเป็นคนเฉยชา และพร้อมจะทวงความยุติธรรมให้มารดาที่เสียไปเพราะความมักง่ายของผู้หญิงคนนั้น ทำให้ชวินทร์เลือกที่จะเอาคืนมากกว่าการปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไป แต่ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่าสิ่งที่เขาเลือกทำนั้นในอนาคตมันจะทำให้เขาเองเสียใจและเจ็บปวดมากกว่าเดิม

"น่ารังเกียจงั้นเหรอ หึ ฉันเห็นเธอครางทุกครั้งนะ" ชวินทร์เอ่ยจบก็ซุกไซใบหน้าลงมาที่ซอกคอขาวของนลินลิดา เธอขัดขืน แต่ชวินทร์กลับมีตัณหาเข้าครอบงำ เขาคิดเพียงตอนนี้อยากปลดปล่อย ด้วยความโกรธทำให้ชายหนุ่มลืมคิดไปว่าที่เขาทำกับเธอนั้นมันไม่ให้เกียรติเธอเลย

"คุณวินพอเถอะฉันขอร้อง" ชวินทร์ตอนนี้โดนตัณหาเข้าครอบงำคิดเพียงอยากปลดปล่อยแค่นั้น

"ทำไมหรอ ฉันนึกว่าเธอชอบซะอีก" มือหนาไม่อยู่นิ่งกระชากเสื้อผ้าของนลินลิดาขาดวิ่นไม่เหลือชิ้นดี ชวินทร์ก้มลงชื่นชมความงามของดอกบัวตูมที่ตอนนี้ลุกขึ้นชูชัน ซึ่งขัดกับเสียงที่เอ่ยห้ามเมื่อครู่เสียเหลือเกิน

"เธอสวย สวยเหลือเกิน"

"คุณวินอ๊า" นลินลิดาปล่อยเสียงครางออกมาตอนนี้เธอเหมือนไม่มีแรงที่จะสู้เขา ทำไมเธอถึงปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาได้นะ ชวินทร์ที่พอใจในการเล้าโลมของตัวเอง ใบหน้าแสนสวยที่ตอนนี้หลับตาพริ้มเพลิดเพลินไปกับบทเริ่มต้นที่ชวินทร์มอบให้ เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป

ทั้งสองไม่สามารถทนทานต่อความต้องการที่แสนรัญจวนใจนี้ได้อีกต่อไป ชวินทร์จับแกนกายที่ลุกขึ้นชูชันรูดขึ้นสองสามครั้งและจับขาทั้งสองข้างของนลินลิดาให้แยกออกจากกันพร้อมกับส่งแกนกายที่ปวดหนึบเข้าสู่ช่องทางรักทีเดียวจนจมหายเข้าไปในตัวหญิงสาว

"โอ้ย เจ็บอ๊า" นลินลิดาส่งเสียงครางออกมาทั้งเจ็บและเสียวในเวลาเดียวกัน

"สุดยอดเลยที่รัก เน้นชิปอ๊าาา" ชวินทร์ส่งเสียงครางด้วยความเสียวเธอตอดรัดเขาเน้นจนปวดหนึบ

"อืม อ่าห์ ขอร้องได้โปรด หยุดเถอะคุณวิน" น้ำเสียงสั่นเทาเอ่ยบอกให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำอันป่าเถื่อนนั้น

"เคยได้ยินประโยคที่ว่ายิ่งห้ามยิ่งยุไหม อ๊าห์ เสียวสุดๆ ที่รัก" ชวินทร์กระแทกความเป็นตัวตนของเขาเข้ามาในตัวนลินลิดาไม่ยั้ง

"คนใจร้าย ฮึกก ลิน เจ็บ อ๊าห์"

____________________________________________