ผมว่าเราตกลงกันแล้ว (omegaverse)

มันเป็นความสัมพันธ์ง่ายๆ ของคนสองคนที่แค่สบตาและสานต่อกันบนเตียง

กฎเกณฑ์ ขึ้นชื่อว่าบ้างานแค่ไหนก็ตาม ต้องมาว้าวุ่นกับโอเมก้าที่เขาพึ่งเจอ จนเสียงานเสียการไปด้วย

และเจ้าของความว้าวุ่นในหัวใจ ได้กระซิบบอกกับเขาว่าชื่อ ภาที

แต่ก็เหมือนความฝัน เพราะแม้แต่ชื่อ ก็ยังเป็นแค่คำโกหก



ฟลาน ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความสัมพันธ์ที่ตกลงกันไว้ว่าจะไม่ก้าวข้ามคำว่าคู่นอน

เขาแค่อยากเติมเต็มบางสิ่งบางอย่างเท่านั้น ไม่ได้ต้องการใครมาอยู่ข้างๆ



ทั้งสองที่มาบรรจบกันด้วยเรื่องบังเอิญ สานต่อกันอย่างบังเอิญ และจบกันในรุ่งเช้า

มันก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องของโชคชะตา

ฟลาน แค่กำลังตามหาบางอย่าง เป็นบางอย่างที่เขาค้นหาเพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิต

เขาแค่บังเอิญเดินเตร็ดเตร่มาเจอร้านในตรอกไกลแสงสี บังเอิญเข้ามาดื่มติดกันหลายวัน

และบังเอิญมีอัลฟ่าหนุ่มเข้ามาชนแก้ว เขาก็เลยชวนขึ้นห้องด้วยความสนใจ

แต่ความบังเอิญนั้น กลายเป็นเชือกมัดมือมัดเท้าได้ยังไงก็ไม่รู้

กว่าจะรู้ตัว ก็หนีไปไม่พ้นซะแล้ว







Trigger warning

มีความรุนแรงในครอบครัว/การฆ่าตัวตาย/การฆาตกรรม/ทำร้ายร่างกาย/bdsm/hurt/comfort/PWP/เลือด/MDD/ตัวละครมีความรู้สึกเกลียดตัวเอง/การถูกเหยียด/Amputee/cannibalism(เกิดขึ้นในภูมิหลังของนายเอก นายเอกไม่ได้เป็นผู้กระทำแต่เห็นจากครอบครัว)



เนื้อเรื่องไม่อ้างอิงความเป็นจริงใด เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านการรับชมผลงาน หากได้รับความไม่พึงพอใจและไม่เป็นไปในแนวทางที่ท่านพึงชอบกรุณาปิดเนื้อหาเนื่องจากอาจกระทบจิตใจและสุขภาพจิต