ดวงใจรักท่านประธาน

ขณะที่มิรากำลังเดินลัดเลาะไปตามฟุตบาท ดวงตากลมโตคู่สวยเปล่งประกายวิบวับเมื่อหันไปเห็นร้านขายหมูปิ้งที่เธอมองเห็นตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว ขาเรียวคู่สวยอยู่บนรองเท้าแบรนด์หรูสูง 4 นิ้วก้าวเท้ายาวๆออกไปอย่างลืมตัวว่าเธอพึ่งหยิบออกมาใส่เป็นครั้งแรก ด้วยความไม่คุ้นเคยและประจวบเหมาะกับส้นรองเท้าติดเข้ากับร่องทางเดินทำให้มิราไม่ทันระวังตัวสะดุดล้ม ใบหน้าสวยกำลังโน้มหน้าวัดกับพื้นถนน มิราหลับตาปี๋พร้อมยอมรับชะตากรรมที่จะเกิดขึ้น ทว่า…

ฟรึ่บ! “ว้ายย!!…” ตุบ! “อุ้ยยย!!” แผ่นดินเข้ามารับตัวหญิงสาวไว้ได้ทันแต่ก็ทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปกับพื้นด้วยกัน ท่ามกลางสายตาหลายคู่ต่างพากันร้องเสียงหลงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

กลายเป็นว่าตอนนี้มิราไม่ได้ล้มกระแทกพื้นแต่ล้มกระแทกเข้ากับลำตัวแกร่งของแผ่นดิน แผ่นดินเห็นหญิงสาวยังนั่งนิ่งไม่ยอมลุกจากตัวเขาสักที พลางคิดว่าหญิงสาวคงจะเจ็บไม่น้อยเลยลุกไม่ไหว เพราะเขาคลั่งการออกกำลังกายเลยทำให้มีกล้ามหน้าท้องที่แข็งแรงพอสมควร

“โอ้ยย!…” มิราคิดว่าตัวเองต้องเจ็บมากแน่ๆเพราะพื้นทางเดินเป็นคอนกรีต แต่ทำไมเธอถึงเจ็บเพียงนิดเดียวเหมือนกระแทกโดนของแข็งแต่ก็ยังมีแรงยืดหยุ่น และยังแข็งเป็นลอนๆไหนจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆเหมือนกลิ่นน้ำหอมผู้ชาย สงสัยคงมีใครทำน้ำหอมหล่นแตกแล้วกลิ่นมันยังค้างอยู่ละมั้งจึงเผลอสูดดมกลิ่นหอมเข้าปอดอย่างลืมตัว พลางคิดไปว่าวันนี้ช่างเป็นวันมหาซวยของเธอจริงๆสินะ ทั้งที่ตอนเช้าเธอก้าวท้าวขวาออกจากบ้านแล้วแท้ๆ

มิราตกอยู่ในภวังค์พลางหลับตาปี้เพราะความกลัวตัวเองจะล้มท่าไม่สวยจึงไม่กล้าลืมตามองผู้คน เพราะคิดว่าคงมีคนมามุงดูเธอเยอะแน่ๆ แต่แล้วเสียงทุ้มน่าฟังของใครบางคนเอ่ยขึ้นทำให้สติสตังของมิรากลับคืนมา

“คุณ คุณผู้หญิง คุณเป็นอะไรมากรึเปล่า” เสียงทุ้มเข้มทว่าแฝงไปด้วยความเป็นห่วงในน้ำเสียง เอ่ยเรียกหญิงสาวหน้าตาสะสวย ผู้มีรอยยิ้มหวานสะดุดตาเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น

“คะ…เอ่อ…ขะ ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้นะคะ” หล่อมาก คำนี้คำเดียวที่มิราคิดได้ขณะสบตากับชายหนุ่มรูปงาม โดยไม่รู้เลยว่าใบหน้าสวยของเธอได้ขึ้นสีแดงระเรื่อจนลามไปถึงใบหูและลำคอ

ตาโต แก้มแดง ปากสวยได้รูปขึ้นสีชมพูระเรื่อ น่ารักน่าเอ็นดูเสียจริงนี่คือคำที่ผุดขึ้นในหัวของแผ่นดิน ณ ตอนที่กำลังสบตากับหญิงสาว

ตึกตัก ตึก ตึก ตึกตัก

พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงเต้นเร็วอย่างบ้าคลั่ง แต่พอฟังดีๆมันไม่ใช่มีเพียงเสียงหัวใจของเธอคนเดียว ยังมีเสียงหัวใจของคนที่ใกล้ชิดเธอมากที่สุดอยู่ตอนนี้ที่เต้นแรงและเต้นเร็วไม่แพ้กัน

“ครับ…แต่ผมคิดว่าเราอยู่แบบนี้คงไม่ดีเท่าไหร่ คุณพอจะลุกไหวรึเปล่า…” แผ่นดินยังพูดไม่จบมิราก็รู้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้จะพูดอะไร จึงลุกพรวดพราดขึ้นก่อนที่เขาจะพูดจบ

“ไหวค่ะ…ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวก่อน” เมื่อลุกขึ้นได้จึงจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าทีเข้าทางพร้อมกับเอ่ยขอบคุณเขาอีกครั้งโดยไม่ได้มองหน้า เพราะเธอกลัวว่าเขาจะล้อเลียนเรื่องเสียงเต้นของหัวใจ มิราจึงทำเป็นเดินไปหยิบรองเท้าเจ้าปัญหาดึงออกจากร่องพื้นคอนกรีตแล้วนำมาใส่ใหม่อย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางที่เธอตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก

ทางด้านแผ่นดินเองก็ลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะยกมือห้ามลูกน้องคนสนิททั้งสองคนไม่ให้เข้ามาช่วย พลางหันไปมองเห็นหญิงสาวหน้าตุ๊กตากำลังเดินจ้ำอ้าวไปยังร้านขายหมูปิ้งนะถ้าเขาคาดการณ์ไม่ผิด

“ไม่ต้องฉันลุกเองได้ ผู้หญิงคนนั้นไปไหนแล้วล่ะ”

“อยู่ที่ร้านขายหมูปิ้งครับ” ‘บอย’บอดี้การ์ดที่เป็นมือขวาของแผ่นดินเอ่ยตอบเสียงเย็นพร้อมกับชี้มือไปทางร้านขายหมูปิ้ง

“หึ…มองตาเป็นประกายเลยนะชักจะอิจฉาหมูปิ้งแล้วสิ” แผ่นดินพึมพำเบาๆเพราะตั้งแต่เกิดมามีแต่สาวๆวิ่งเข้าหาแต่สาวน้อยคนนี้กลับทำตรงข้าม แถมยังเห็นหมูปิ้งสำคัญกว่าการอยู่ใกล้ชิดหนุ่มหล่ออย่างเขาเสียอีก

“บอสสนใจผู้หญิงแล้ว หน้าหนาวปีนี้ประเทศไทยต้องหิมะตกแน่ๆ” ‘บาส’บอดี้การ์ดมือซ้ายเอ่ยบอกเจ้านายอย่างกวนๆ

“หึหึ…มื้อเช้าวันนี้ไม่ต้องสั่งอาหารมานะฉันอยากกินหมูปิ้ง” แผ่นดินไม่ได้สนใจคำพํดพูดกวนๆของบาส ก่อนจะเอ่ยถึงเมนูอาหารเช้าในวันนี้แล้วเดินไปยังร้านหมูปิ้งทันที